Startups: Τι έχουν τα έρμα και…

Βλέπω (και ξαφνιάζομαι) την κυβέρνηση Μητσοτάκη να λειτουργεί σαν startup (γρήγορη ανταπόκριση σε διαδικασίες, να κάνει λανθασμένες κινήσεις και να επανορθώνει γρήγορα, και να κάνει disrupt σε πολλά από αυτά που ξέραμε)… Από την άλλη, οι startups τώρα τελευταία λειτουργούν σαν κάτι κουρασμένα παλικάρια παλαιότερων κυβερνήσεων: Δεν γνωρίζουν προς τα πού κατευθύνονται και πού απευθύνονται, κερδίζουν αναγνώριση και μετά δίνουν μία και τα διαλύουν όλα, δεν μπορούν να βρουν σύνδεση στη σύγχρονη αγορά, περιμένουν το «ΕΣΠΑ» εξ ουρανού και μόλις το βρουν, το μασουλάνε και εξαφανίζονται!

Δεν θα ρίξω το φταίξιμο στους entrepreneurs της χώρας αλλά σε όλο το σύστημα που τους περιβάλλει. Πρόσφατα, σε μιά μεγάλη έρευνα που έκανα στο Διαδίκτυο με μεγάλη μου έκπληξη είδα ότι οι ρυθμοί που οι ελληνικές startups ιδρύονται, κάνουν δημοσιότητα και αποσύρονται, είναι φρενήρεις!

Last Christmas Ι gave you… a grant!

Γεμάτο πεσμένα sites το ελληνικό Διαδίκτυο και μόνο κάτι απέραντα έρημες facebook σελίδες έμειναν για να θυμίζουν τη σύντομη (μα τόσο, τόσο επιτυχημένη και χαρωπή) ζωή των εν λόγω startups! Θα μου πεις τώρα «τι περιμένεις; Εννιά στις δέκα πετυχαίνουν τελικά!». Αυτό λέει ο μύθος αλλά και ο μεγαλοεπενδυτής από το Silicon το Valey, το ξακουστά παραμυθένιο. Μα τι δικαιολογεί τις startups που παίρνουν σβάρνα τους διαγωνισμούς, κερδίζουν τα βραβεία και μετά από 1,2 ή και 4 μήνες κατεβάζουν ρολά; Δικαιώμά τους θα μου πεις αλλά τα βραβεία δεν τα παίρνουν επιδεικνύοντας το business plan και τις ικανότητές τους επί σκηνής;
1. Μήπως να σταματήσουμε να αναθέτουμε στους ίδιους προβλέψιμους «επαγγελματίες» κριτικοεπιτρόπους να αποφασίζουν;
2. Μήπως να αποφασίζουμε τον νικητή τον Ιανουάριο του 2020 και να απονέμουμε το βραβείο τον Ιανουάριο του 2021; Όποιος είναι ακόμη εδώ, ας το πάρει! Αν δεν άντεξε, ας το πάρει ο επόμενος. Η ο επόμενος. Η όποιος έμεινε, τέλος πάντων!
3. Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος. Ακόμη κι αν ιδέες σαν αυτή, έχουν ξαναειπωθεί, ελλείψει πραγματικής καινοτομίας, επιδοτούνται και πριμοδοτούνται χαρισματικοί founders που τα λένε καλύτερα από τους υπόλοιπους κι ας αποτελεί η ιδέα του απλώς αντιγραφή κάποιας άλλης. Μήπως σε διαγωνισμούς καινοτομίας να ελέγχεται πρώτα η… καινοτομία του project;
4. Σε μια χώρα με τόσο υψηλό δείκτη ανεργίας και απασχολησιμότητας, μήπως τα startups να μην στόχευαν μόνο στο να κατακτήσουν το φεγγάρι; Η πραγματική επιτυχία θα ήταν νομίζω να φτιάξουν οι ιδρυτές τη δουλειά των ονείρων τους για τους ίδιους και τους φίλους τους. Δεν χρειάζεται να υλοποιήσουν όλοι ένα Tesla project.

Σκέπτομαι στο τέλος της ημέρας: Επιχειρηματικότητα σημαίνει μόνο να τα λες καλά; Όχι να επιχειρήσεις;

Δεν έχει σύνορα η startup σου να με κλείσει, δεν έχει σύνορα για να με φυλακίσει…

Άλλο πάλι κι αυτό που μας βρήκε: Είναι τόσο λίγες πια οι διαθέσιμες startups που στις ποδιές τους σφάζονται εσχάτως τα incubators! Τι να φταίει; Που είναι πιο πολλά τα θερμοκήπια από τα καλά λαχανικά; Που τα λαχανικά φυτρώνουν όπου ελπίζουν ότι θα βρουν υγρασία; Που αν δεν βρουν υγρασία εδώ, ε, δεν θα κάτσουν και να διψάσουν;

Ξέρεις από Β-ΕΣΠΑ;

Πολλά τα websites επιδοτημένα με ευρωπαϊκά κονδύλια. «Προχωράνε» τη συζήτηση; Φέρνουν σε πέρας το παραδοτέο; Ελέγχονται; Και πόση καινοτομία φέρουν αυτά τα websites, πραγματικά; Σαν αποτέλεσμα, πολλές δουλειές ολοκληρώνονται online δηλώνοντας απλώς το προφανές. Και σταματούν. Και παραδίπλα άλλος ένας, ξαναπαίρνει ένα άλλο ΕΣΠΑ για να ξανακάνει το ίδιο με άλλα χρώματα!

Από την έρευνα, στην κοινωνία

Θυμάμαι πριν χρόνια, που πήγαμε σε ένα ερευνητικό Ίδρυμα για να γυρίσουμε ένα βίντεο για ομάδες που ανέπτυξαν καινοτόμα projects σε σκοπό να πέσουν σύντομα στον επιχειρηματικό στίβο: Κατέληξε ΜπενΧουριάδα! Ο ένας καθηγητής να καρφώνει τον άλλο ως άσχετο και άχρηστο προσπαθώντας να σταθούν μπροστά στην κάμερα έστω και για λίγα μόνο λεπτά δόξης. Έτερος καθηγητής έφερε τον υπολογιστή του και άρχισε να μου παρουσιάζει slides με το pointer σε μία οθόνη ενώ εγώ του έκανα συνέντευξη!

Μη σας τα πολυλέω: με έστησε μαζί με την κάμερα πίσω από μια κολώνα να του κάνω ερωτήσεις και εκείνος γυρνούσε τα slides μιλώντας ακατάπαυστα (μόνο εκείνος μίλησε 65 λεπτά_το βίντεο υποτίθεται ότι μετά το μοντάζ, θα διαρκούσε συνολικά 15!). Μόνη μου ελπίδα, ο καινοτόμος καθηγητής με μία ανακάλυψη που, ας το πούμε κι έτσι, έδιωχνε τη σκόνη. Τι φοβερή ιδέα καθημερινής εφαρμογής!

Ξεκινάμε τη συνέντευξη και διαπιστώνω ότι ο καινοτόμος καθηγητής δεν έχει εφαρμόσει την εφεύρεσή του ούτε καν στα γυαλιά του που είναι κοντινό πλάνο στην υψηλής ευκρίνειας κάμερα! Καμία, μα καμία επαφή με την πραγματικότητα, την κοινωνία και την επιχειρηματικότητα! «Φέρε κονδύλια να κάνωμε έρευνα!!!» Αλλά μέχρι εκεί. Ακούμε συνεχώς για τα πολύ ελπιδοφόρα projects που «τρέχουν» μέσα στα Πανεπιστήμια. Δεν θα έπρεπε να αναλάβουν τα ίδια να δημιουργήσουν ομάδες εργασίας που να φέρνουν το project στην καθημερινή ζωή και έτσι να βρίσκουν κατευθείαν και δουλειές στους φοιτητές τους αλλά και ένα πρόσθετο εισόδημα στο Πανεπιστήμιο; Λέω ‘γω τώρα…

Απογοητευτικό το τοπίο, καταλήγω.
Λείπει η αξιοκρατία, η καινοτομία ακόμη και στην καθημερινότητα, τα λαμπερά startups και γιατί όχι; Τα καλά startup events. Έχω πολύ καιρό να δω κάτι με πραγματικό νόημα που θα συγκεντρώσει τα βλέμματα, θα εκπαιδεύσει και θα αποτελέσει έμπνευση. Ποια ήταν όμως η τελευταία φορά που είδα;