Eίσαι η χώρα που κοιτά “κατάματα” τον ήλιο τις περισσότερες ημέρες του χρόνου, γενικά θα μπορούσες όχι μόνο να έχεις λύσει το ενεργειακό σου από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αλλά και να έχεις μετατραπεί σε ενεργειακό κόμβο. Την ίδια στιγμή, οι κυβερνήσεις σου είναι διαχρονικά αθεράπευτα ερωτευμένες με το λιγνίτη και οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού θυμίζουν κεφαλικό φόρο!
Κάτι ανάλογο θα μπορούσες να έχεις πράξει αξιοποιώντας σωστά τον πολιτισμό σου, συνδυάζοντάς τον με τον υπ’ αριθμόν ένα προιόν σου τον τουρισμό (αλλάζοντας και σε αυτόν κατηγορία), δημιουργώντας θέσεις εργασίας και ανάπτυξη και φυσικά ένα αφήγημα σύγχρονο, δυναμικό που ξεπερνά τα όρια της Επιδαύρου (χωρίς να αναιρείται ο ρόλος και η σημασία της).
Ταυτόχρονα, θα μπορούσες να σέβεσαι τις θάλασσες σου, αντί να “επιτρέπεις” δια της σιωπής των αρχών τη χρήση δυναμίτη αλλά και τον αποδεκατισμό της θαλάσσιας ζωής, ακολουθώντας νέους δρόμους αξιοπoίησης του πλούτου τους. Δείχνοντας ότι το δίπτυχο “ήλιος θάλασσα” είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό από ένα διαφημιστικό τσιτάτο και μια καρτ-ποστάλ, ότι ουσιαστικά ο “ήλιος και η θάλασσα” αποτελούν “πηγή οικονομικής ζωής και δημιουργίας ” ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου που σέβεται το περιβάλλον και τον άνθρωπο.
Ότι η “Βιώσιμη Ανάπτυξη” συνδέεται άμεσα με την καινοτομία και θα έπρεπε να συνδέεται με τις start ups και την κοινωνική επιχειρηματικότητα!
Κυρίως, ότι η βιώσιμη ανάπτυξη θα έπρεπε να έχει γίνει σημαία σου και επάνω σε αυτήν να κτίζεται ήδη ένα νέο αναπτυξιακό και οικονομικό μοντέλο που θα μπορέσει να βγάλει την Ελλάδα από την περιδήνηση της ύφεσης και του brain drain.
Το μέλλον δεν περιμένει, το ποιό μέλλον θέλουμε είναι το ερώτημα που έπρεπε να έχουμε ήδη απαντήσει.
