…θα έπρεπε να την εφεύρουμε.
Σαντορίνη. Δεν την βοήθησε κανείς. Έστω λιγάκι, δέχτηκε το σπλαχνικό βλέμμα του θεού Ήλιου, εκεί που πάει για ύπνο. Και της έδωσε ένα φιλί, όλο δικό της. Και συρρέουν άνθρωποι από όλο τον κόσμο για να τον δουν και να τον φωτογραφήσουν. Κάποιοι μιλούν για 1 δισ. τζίρο κάθε χρόνο.
Η Μύκονος. Μόνη της έχτισε τον μύθο της. Ξεκίνησε να χορεύει μόνη της, χωρίς να δίνει σημασία ποιος την κοιτά, τι φορά… Και ο κόσμος, ακολούθησε. Τους άρεσε τόσο πολύ αυτή η ξεγνοιασιά που δεν ρώτησαν για το τίμημα: Όσο όσο για να νιώσουν το απόλυτο πάρτυ, να γευθούν την κοσμοπολίτικη αψάδα στον αέρα. Επισκέπτες μόνο από την κρουαζιέρα για το 2019; Περίπου στις 790 χιλιάδες με το μεγαλύτερο ποσοστό να ταξιδεύει από τον υπόλοιπο κόσμο καθώς παραμένει πολύ ακριβή ακόμη και για το 10% των Ελλήνων που την επισκέπτονται.
Δεν έχει και μικρή σεζόν η Αθήνα από την άλλη… Ως και τις αρχές Νοεμβρίου (εκεί στον Μαραθώνιο, τον αυθεντικό) οι τουρίστες διαβαίνουν τους δρόμους της με την αίσθηση της εξερεύνησης που ποτέ δεν ολοκληρώνεται. Και στα τέλη Φεβρουαρίου-αρχές Μαρτίου ξαναξεκινά. Οκτώ μήνες σεζόν. Εντυπωσιακό. Νούμερο ένα λόγος επίσκεψης; Η ευλογημένη Ακρόπολη. Το Μνημείο της απίστευτης αντοχής και ομορφιάς και η σιγουριά ότι θα βρίσκεται πάντα εκεί. Και δίπλα στην Ακρόπολη, ποτίζονται και οι… γλάστρες! Μεταφορικά φυσικά, όχι κυριολεκτικά.
Ας μην λέμε ψέματα στους θλιμμένους και παραδομένους στην ασχήμια εαυτούς μας. Η πόλη είναι βυθισμένη στην εγκατάλειψη, τη βρωμιά, τα σκουπίδια, τα χωρίς ειρμό γκραφίτι σε κάθε σημείο της πόλης. Ειδικά το καλοκαίρι, οι δρόμοι και τα ζουμιά από τα σκουπίδια βρωμάνε ακόμη και στους πρόποδες της Ακρόπολης. Μονίμως. Δεν ξέρω από πότε έχω να δω πιεστικό νερού στους δρόμους, βγαίνουν μόνο για τους απείθαρχους διαδηλωτές όχι για να καθαρίσουν τα σκουπίδια που γίνονται ένα με τη ζοφερή άσφαλτο και τις τρύπες που χάσκουν για πάντα ανοιχτές στα πεζοδρόμια ακόμη και κεντρικών σημείων.
Κατσαρίδες και ποντίκια πιάνουν πρώτο στασίδι στα πολιτιστικά και άλλα δρώμενα της πόλης και περπατούν αμέριμνα στο ιστορικό Τρίγωνο, το πολύβουο Κουκάκι, το φοιτητοΠαγκράτι και τα για πάντα σημαδεμένα Εξάρχεια. Το ότι ο Τουρισμός υπάρχει ακόμη στην Αθήνα, είναι θαύμα! Οι ιδιοκτήτες των Airbnb και η ελπίδα που έρχεται μαζί με όλο αυτό το «νέο», αποτελεί ένα δημιουργικό και πολυμήχανο σωσίβιο ελπίδας.
Από τις πιο όμορφες χώρες του κόσμου, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της, όμως λίγα τα μέρη στην Ελλάδα που μπορούν να διεκδικήσουν το βαλάντιο του τουρίστα χαράσσοντας εαυτόν με μοναδικό τρόπο στη μνήμη του. Όμως: Ιατρικός, «Ασημένιος» και αυτοβελτιωτικός Τουρισμός; Συνεδριακός και θρησκευτικός, γαστρονομικός ακόμη και εξειδικευμένα προϊοντικός τουρισμός, ο προσωποιημένος αλλά και ο Τουρισμός των εμπειριών και εκείνος του μοναχικού ταξιδιώτη… Προϊόντα που έχουν περιθώρια καθετοποιημένης ανάπτυξης και δυνατότητα να «ωριμάσουν» και να ωφελήσουν ποικιλοτρόπως τους αντίστοιχους προορισμούς. Το SWOT analysis διατηρεί ακόμη όμως πολλά άδεια κουτάκια σε ένα σενάριο που μοιάζει να συγγράφεται για να αφηγηθεί μόνο μία ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Δεν πιστεύετε ότι αξίζει στη βαριά βιομηχανία της χώρας μία
- Σοβαρή
- Σταθερή
- Συνεχής
- Εστιασμένη σε έρευνες
στρατηγική;
Δεν πιστεύετε ότι ο Τουρισμός ήρθε για να μείνει;
