Τον υπεύθυνο χορηγιών λυπάμαι στο φετινό MasterChef.
Τις τελευταίες εβδομάδες έχει να δει καλοπληρωτές (εταιρείες μακαρονιών, σαλτσών και φρέσκων υλικών) με το κυάλι. Τις χορηγίες για τοποθέτηση προϊόντων έπρεπε να τις αναζητήσει σε φίρμες κραγιόν, μέηκαπ και μάσκαρα που κάνουν τις ψεύτικες βλεφαρίδες να στέκονται κάγκελο στα φαρμακερά βλέμματα των πρωταγωνιστριών: Ίντριγκα και κάτω του μετρίου ατάκες που κάνουν την «Σάντρα» και τον «Γιάγκο Δράκο» της «Λάμψης» να χλωμιάζουν.
Αλλά και όταν καταφέρνει να πλασάρει διαφημιστικό προϊόν (βλέπε κιτ παρασκευής αλλοδαπού fast food) και προσπαθείς να το προμηθευτείς… αμ δε! «Δεν έχουμε κυρία μου», μου είπαν στο γνωστό super Market. «Πάρτε ελληνικό ψωμί του τοστ προς το παρόν γιατί προϊόντα από το εξωτερικό δεν ξέρουμε πότε θα καταφέρουμε να ξαναέχουμε»… Ωχ…
Κρίμα, το βασικότερο όμως είναι ότι οι παίκτες του φετινού MasterChef ξέχασαν ότι το βασικό συστατικό της μαγειρικής είναι η αγάπη για την πρώτη ύλη αλλά και για τον άνθρωπο που θα απολαύσει το αποτέλεσμα των κόπων τους: τον πελάτη του εστιατορίου, το παιδί σου, τον καλό σου, τους φίλους σου. Να μαγειρεύεις με ό,τι έχεις για αυτούς που έχεις…
Κάποιοι λένε ότι όταν «μιλάς» με νοιάξιμο και φροντίδα στο φαγητό ή και στα φυτά σου, όταν τους τραγουδάς γλυκοζυμωμένα λόγια, αυτά το καταλαβαίνουν και ανθίζουν, φέρνουν κι άλλους καρπούς, νοστιμεύουν! Αναρωτιέμαι: δεν το έχουν ακούσει ποτέ αυτό οι παίκτες αυτού του τηλεπαιχνιδιού; Νομίζετε ότι είναι τυχαίο που το φαγητό της μαμάς είναι πάντα τέλειο; Κι ας κάνει χίλια δυο άλλα πράγματα παράλληλα και το μυαλό της είναι και σε κείνο, και σε τούτο και στο άλλο! Κι ας μην της τα φέρνουν έτοιμα στο pantry τα υλικά, πάντα τα ράφια της τα έχουν όλα! Αχ, να τό’ χαμε το φαγάκι της πάντα κλεισμένο αεροστεγώς σε βαζάκι και να το βγάζαμε και να το ζεσταίναμε, ε; Για μία ακόμη φορά! Και άλλη μία!
Όμως ας επιστρέψουμε στο αρχικό ερώτημα: Τι σχέση έχει το MasterChef με τις startups; Θα σας πω και παράλληλα θα σας ομολογήσω πώς θα κριθεί ο νικητής. Στα σημεία.
Προσήλωση στο στόχο
Μπήκες για να μαγειρέψεις. Οχι για να γκρινιάξεις, να μας δείξεις πόσο έξυπνος, κακός, μοχθηρός, κουτοπόνηρος, εγγαστρίμυθος, πονηρός και ειδικός στα πισώπλατα μαχαιρώματα είσαι. Ηρθες για να μαγειρέψεις. Δηλαδή να κάνεις αυτή την εταιρεία να πετύχει. Κάθε φορά. Κάθε μέρα. Σκέψου κάθε φορά που πας να παρουσιάσεις την ιδέα σε συνεργάτη, πελάτη, επενδυτή να περνάει ένα σκυλάκι και εσύ να σκύβεις να το χαϊδεύεις ή να το κλωτσάς. Του τρελού!
Άφησε το στίγμα σου, χάραξε την πορεία σου
Όπως ο Πάνος Ιωαννίδης πλέκει περίτεχνα με ψιλό βελονάκι την υστεροφημία του στο ριζότο και την πάστα, έτσι κι εσύ: βάλε την υπογραφή σου! Να ακούει ο άλλος το όνομά σου και να αναγνωρίζει το expertise σου στον τομέα σου. Άκου, σώπα, δούλεψε, διάβασε, δίδαξε.
Φτάνουμε στα Milestones
Σε κάθε πιάτο που περνάει το πάσο, του αξίζει ο θαυμασμός, η λατρεία και ακολούθως η πλήρης εξολόθρευση. Ετσι και στα milestones. Τους αξίζει να τα θέτεις και να επιτυγχάνεις να τα ξεπερνάς. Κάθε φορά!
Δίνουμε κάθε φορά το 100%
-«Εχω να δώσω κι άλλα στο διαγωνισμό».
-«Τι περιμένεις; Μισό λεπτό, να σου δώσουμε ένα φακελάκι να τα βάλεις μέσα!»
Ο,τι έχεις να δώσεις στην startup σου, δώστα τώρα. Η μάλλον καλύτερα δώστα από χθες και δες τι απέδωσαν σήμερα!
Ασχολούμαστε δημιουργικά με τον ανταγωνισμό, είμαστε agile
Συνεχές μουρμούρισμα: «Μου λένε ότι παίζω βρώμικα», «Με έχουν ματιάσει», «Να πάνε από εκεί που ήρθανε», «Θα τους σφάξω στο γόνατο». Και ναι, τώρα που το είπες, ο ανταγωνισμός έτρεξε να κρυφτεί να σωθεί… Τι κάνουμε στη startup μας; Παρακολουθούμε τον ανταγωνισμό, μαθαίνουμε, προσαρμοζόμαστε, γινόμαστε καλύτεροι τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε τεχνικό.
Στα MasterClass; Κρατάω σημειώσεις.
Στις ομαδικές; Προσπαθώ να δω το σύνολο του γεύματος και όχι μόνο την παρασκευή μου: Πώς θα δέσει το κυρίως με το γλυκό; Πώς θα εκτοξεύσω την όλη εμπειρία;
Στις συζητήσεις στο σπίτι; Μόνο σε επίπεδο μαγειρικής οι συζητήσεις. Και χαρακτηρισμούς; Μόνο για τις οξύτητες. Ναι, εκείνες που βρίσκονται στο πιάτο.
Δεν τα παρατάμε ποτέ
(Εκτός αν ήρθε η ώρα να τα παρατήσουμε. Κι αυτό με τρόπo.)
Το εστιατόριο είναι ένα όμορφα σκηνοθετημένο σόου, με νοιάξιμο, αγάπη και χαρά για το καλό που μας έλαχε: Να βρεθούμε όλοι μαζί και να απολαύσουμε αυτό που κατέβασε η κούτρα του σεφ! Φαντάζεστε να κάνετε κράτηση στο αγαπημένο σας εστιατόριο, να ντυθείτε, να βαφτείτε, να πάτε κομμωτήριο, να βάλετε τα καλά σας, να πιαστείτε χεράκι-χεράκι και να πάτε να δειπνήσετε και ξαφνικά να πιάσουν τον σεφ τα ψυχολογικά του γιατί τον στραβοκοίταξε ο σερβιτόρος και να αποφασίσει να μη βγάλει πιάτο; Να μη μαγειρέψει σήμερα βρε αδελφέ. Να αποχωρήσει. Κλαμμένος, βρώμικος, μέσα στη λαδίλα και να οδύρεται για το κακό που του έλαχε; Χα, κι εσύ νόμιζες ότι η καλή σου θα ήταν η πρωταγωνίστρια της βραδιάς! Ελα να παρηγορήσουμε τον μάγειρα! Ετσι, ακριβώς συμβαίνει και τις startups: δεν τα παρατάμε, κάνουμε pivot, προσαρμόζουμε την ομάδα, κάνουμε πολλά tests αλλά δεν τα παρατάμε: Οι εργαζόμενοί μας στηρίζονται πάνω μας!
Δεν διατηρούμε πολλαπλές προσωπικότητες
Πραγματικά τώρα: Ποιος πιστεύει ότι οποιοσδήποτε σοβαρός επιχειρηματίας θα εμπιστευθεί την κουζίνα του σε αερικά που βλέπουν παντού εχθρούς, μιλούν άσχημα στα cue μπροστά στην κάμερα και από κοντά χαμογελούν στο αντικείμενο του… φθόνου τους; Και γιατί τόσο μίσος; Τι έχουμε να χωρίσουμε; Τα σπαράγγια ή μήπως το παστινάκι; Για όλους έχει ο… πουρές! Αντιστοίχως στην startup σου, όλοι οι stakeholders θέλουν να δουν μία ισορροπημένη και κυρίως σταθερή συμπεριφορά. Στα θέλω, τους στόχους, στα όρια ακόμη και στην επιτυχία. Από σένα παίρνουν δύναμη, εσύ τους εμπνέεις!
Είμαστε συνεπείς. Και σήμερα. Και αύριο. Και πάντα
Μην χάνεις την ψυχραιμία σου. Σκέφτομαι τον Άκη Πετρετζίκη, τον νικητή του πρώτου MasterChef. Μπήκε, νίκησε, βγήκε και συνεχίζει να έχει τον τίτλο του MasterChef της καθημερινότητάς μας. Αυτό ήθελε να κάνει από την αρχή αυτό και έπραξε.
Λοιπόν; Πήρατε την απάντηση ποιος θα είναι ο νικητής του MasterChef φέτος; Και αν θα καταφέρει η startup σας να επιβιώσει;
