Το πρόβλημα της γραφειοκρατίας στη χώρα μας είναι γνωστό. Για μία απλή δουλειά χρειάζεται να προηγηθούν ώρες σε ουρές, αιτήσεις επί αιτήσεων, πολλή “χαρτούρα” (εν έτει 2019) και άλλα πολλά.
Αυτά σίγουρα τα ξέρει κάθε ενήλικος πολίτης που έχει χρειαστεί έστω και μια φορά στη ζωή του να “συναναστραφεί” με το ελληνικό δημόσιο. Πιο καλά από όλους όμως τα γνωρίζει ένας επιχειρηματίας, που κάθε του κίνηση στην Ελλάδα του σήμερα εξαρτάται από το δημόσιο και κάθε τι που συνεπάγεται με αυτό.
Μπορεί λοιπόν να φανταστεί κανείς τον “γολγοθά” που πρέπει να ανέβει ένας νέος επιχειρηματίας, όταν ξεκινά αυτό το δύσκολο και… μακρύ ταξίδι της (νεοφυούς) επιχειρηματικότητας; Αν όχι, αν όλα αυτά φαντάζουν κάπως υπερβολικά, η παρακάτω δημοσίευση του Ευάγγελου Αγγελόπουλου, founder της Fuelics, θα σας δώσει μια γεύση του τι βιώνει ένας Startupper στα “άδυτα” του ελληνικού δημοσίου.
Διαβάστε αναλυτικά δημοσίευση
Αξίζει να διαβάσετε την καθημερινότητα των καινοτομικών επιχειρήσεων της Ελλάδος, βασικά το παρακάτω κείμενο αφορά το σύνολο των επιχειρήσεων της χώρας που με κάποιο τρόπο πρέπει να συμβληθούν με οποιοδήποτε ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ για να πάρουν λεφτά ή να καταθέσουν σε διαγωνισμό ή για να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες στην καλύτερη.
Δεν θα αναφερθώ σε καμία υπηρεσία, δεν πρόκειται να απευθύνω καμία κατηγορία, απλά καταθέτω αυτό το βιωματικό post για να σας κάνω τουλάχιστον να γελάσετε, αφού το κλάμα δείχνει απόγνωση και από τέτοια γκώσαμε. Τα έχουμε ξεπεράσει όλα αυτά. Τον έχουμε ψυχιατρικά νικήσει τον καρκίνο και παλεύουμε να νικήσουμε και τον θάνατο..σε τέτοια φάση είμαστε…
Εν έτει 2019 λοιπόν, η εταιρεία μας αποφασίζει να καταθέσει πρόταση για να λάβει επιχορήγηση γιατί είμαστε όπως σας είπα καινοτομική επιχείρηση και προσπαθούμε να αναπτύξουμε νέα προϊόντα παγκόσμιας εμβέλειας. Και μη καινοτόμα προϊόντα πάλι εμπίπτουν στην ίδια διαδικασία. Βασικά ότι θέλεις να κάνεις πάλι τα ίδια θα υποστείς.
Καταθέτουμε πρόταση σε ένα προβληματικό πληροφοριακό σύστημα με άπειρες φόρμες αλλά τουλάχιστον ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΦΟΡΜΕΣ (τουτέστιν στο internet) και αφού λαμβάνουμε και μια διάκριση στην βαθμολογία της πρότασης μας έρχεται ένα email που μας ανακοινώνει την επιτυχία (εκεί αφήνουμε όλα μας τα προβλήματα στην άκρη, ανοίγουμε και μια σαμπάνια από το ράφι του supermarket και κάνουμε και τις σχετικές ανακοινώσεις γιατί επιβάλλεται από τον άγραφο κώδικα των κοινωνικών δικτύων) και μας ζητάει να καταθέσουμε (προσοχή τώρα γιατί ξεκινάνε τα ωραία) ΣΕ ΧΑΡΤΙ όλα τα δικαιολογητικά που θα αποδείξουν στον φορέα ότι ΔΕΝ είμαστε ελέφαντες, αλλά κυρίως ότι δεν έχουμε πτωχεύσει, δεν έχουμε αιτηθεί την πτώχευση, δεν έχουμε μπει σε εκκαθάριση, δεν έχουμε αιτηθεί εξυγίανσης ούτε αναδιοργάνωσης και όλα αυτά τα πρωτότυπα για εμάς, αφού καταφέραμε να ιδρύσουμε εταιρεία ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ INTERNET με την Υπηρεσία Μίας Στάσης (αυτός/αυτοί που περάσαν τέτοια νομοθεσία πρέπει κατ ‘εμέ να προταθούν για ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΗ) το 2019, ξαναλέω με απόλυτα ηλεκτρονικό τρόπο.
Τα πρώτα εγκεφαλικά ξεκινάνε να έρχονται λοιπόν, γιατί ενώ η εταιρεία έχει ιδρυθεί το 2019 με απόλυτο ηλεκτρονικό τρόπο, το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ σου ζητάει να ταξιδέψεις στο κοντινότερο ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ για να εκδόσεις τα ανωτέρα πιστοποιητικά. Την προηγουμένη λοιπόν, καλείς την αγαπημένη σου θεία (θείτσα μου σε ευχαριστώ!!) που είναι δικηγόρος και την ρωτάς με απόγνωση πώς εκδίδεις ένα πιστοποιητικό περί ΜΗ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ (δεν σας ξανααναφέρω όλη την χαρτούρα, ας επικεντρωθούμε σε αυτό το παλιόχαρτο). Η θεία που τυχαίνει και δικηγόρος σου λέει θα πρέπει να πας από την Ευελπίδων αλλά δεν ξέρει επακριβώς να σε κατευθύνει σε πιο από τα 10 κτίρια πρέπει να πας. ΑΛΛΑ…υπάρχει ένα υπερόπλο η κυρία Ελένη (δεν αναφέρω το πραγματικό όνομα) που πουλάει Μεγαρόσημα και ΞΕΡΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Είναι το απόλυτο κέντρο πληροφορίας, μία γυναίκα που συγκεντρώνει την γνώση του σύμπαντος και σαν high end σύμβουλος ανάπτυξης θα σου πει τι πρέπει να κάνεις.
Ντύνομαι, στολίζομαι, φοράω και ένα σακάκι, γιατί στην τελική όλα τα αντιμετωπίζουμε με τους κανόνες του Savoir Vivre, παίρνω ταξί αφού έχω δει στο internet ότι αυτές οι υπηρεσίες λειτουργούν από τις 9 το πρωί (και 7 να πήγαινα λογικά εκεί θα ήταν η κυρία Ελένη) και με ένα τεράστιο χαμόγελο της λέω ότι είναι υπέροχη και γλυκιά (είναι όντως) και ότι ήρθα για να βγάλω “κάποια” πιστοποιητικά. Η κυρία Ελένη, το αγρίμι της νύχτας, η ΘΕΑ της γνώσης, μου λέει “Διάβασε μου τι σου ζητάει η ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ” και της διαβάζω, ενώ ταυτόχρονα της βγάζω τις αιτήσεις που την προηγουμένη έχω επιμελώς συμπληρώσει (τις βρήκα στο internet και αυτές – όχι στο site του ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ – μην τρελαίνεστε) και μου λέει. “Α, θέλεις και άλλες”. Πήγαινε στον διάδρομο και πάρε φωτοτυπίες αιτήσεων από όλες τις κούτες ΕΚΤΟΣ από την τάδε και τάδε και συμπλήρωσε τες και αυτές. Την ρωτάω να βάλω και μια σφραγίδα της εταιρείας ? Μου γνέφει καταφατικά χαμογελώντας και λέγοντας, “Ε είναι καλό να έχεις όσο περισσότερα στοιχεία μπορείς στην αίτηση”, ζητάω στιλό, μου δίνει η ΘΕΑ και ξεκινάω να συμπληρώνω τις φωτοτυπίες.
Στο ενδιάμεσο η γλυκύτατη Ελένη έχει κολλήσει τα Μεγαρόσημα στις αιτήσεις που είχα ήδη εκτυπώσει, πληρώνω ένα σεβαστό ποσό (κοντά στα 50 ευρώ) – ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΩ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΑΝΑΦΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ και οτι στο 50αρι μέσα πληρώνεις και για τις συμβουλευτικές υπηρεσίες της ΘΕΑΣ Ελένης – , ούτε θα μπω στην διαδικασία να σας πω ότι αυτά τα λεφτά επιβαρύνουν προϋπολογισμούς και το ταμείο της εταιρείας, αλλά προφανώς δεν εκπίπτουν (εδώ μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά η ουσία δεν είναι εκεί), και που λέτε το επόμενο που ρωτάω είναι “Γλυκιά μας κα. Ελένη και τώρα τι κάνω?” και μου λέει η κα. Ελένη “Αφήνεις τις αιτήσεις στο μεγάλο κυτίο, θα δεις και άλλες αιτήσεις μέσα, θα καταλάβεις έξυπνος άνθρωπος δείχνεις, μου κλείνει και το μάτι , αφού μου χαμογελάει, και εγω τις επιστρέφω το χαμόγελο, γιατί είμαι σίγουρος ότι με κατευθύνει σωστά , πάω στα 3 μετρά μακριά και απλά αφήνω το πρώτο πακέτο ΑΙΤΗΣΕΩΝ στο κουτί.
Προσέχτε τώρα!!! Αυτό το κυτίο είναι προσβάσιμο από όλους! ΟΛΟΥΣ όσους είναι στον χώρο του Πρωτοδικείου. Δηλαδή, ειλικρινά σε όλους, σε μένα σε σένα, στην κα. Ελένη, στον Τάκη τον υδραυλικό, στον Μπάμπη τον σουγιά, τον Μάκη το λαμόγιο, εμένα, εσένα, όλους όσους για κάποιο λόγο είναι με την όποια ιδιότητα στον χώρο των δικαστηρίων.
Το πρώτο εγκεφαλικό έχει έρθει, νιώθω ένα μούδιασμα στον κρόταφο, λέω μάλλον θα είναι η βρόχα που έφαγα εχτές στον Δημόκριτο αλλά τουλάχιστον δεν είναι κρίσιμο, μπορώ να κυκλοφορώ αισιόδοξα στην σύγχρονη Ελλάδα.
Αφήνω την αίτηση και θυμάμαι ότι η κα Ελένη, η υπέροχη σύμβουλος μου είπε και κάτι άλλο. Μόλις αποθέσεις τις αιτήσεις, πάρε και ένα χαρτάκι από δίπλα.
Όντως με μεγάλη μου έκπληξη, η πληροφορία της είναι σωστή και πάλι. Δουλεύει το σύστημα ρε φίλε λέω! Το χαρτάκι που έχει δίπλα σε μια ντάνα (φωτογραφία) είναι το «πρωτόκολλο» που γράφει την ημερομηνία κατάθεσης!!!…και την ημερομηνία που κάποιος υπάλληλος με κάποιο μαγικό τρόπο απόλυτης παραφροσύνης για μένα, αφού ψάχνει τα κιτάπια της ελληνικής δικαιοσύνης, εκδίδει το πιστοποιητικό που μετά βεβαιότητας την ημερομηνία παραλαβής, θα βρίσκεται στο διπλανό κυτίο και προφανώς πάλι ο οποιοσδήποτε θα βρίσκεται στα δικαστήρια μπορεί να παραλάβει ή απλά να κλέψει. Το σύστημα κάνει το θαύμα του λέω, we trust in the law λέω μέσα μου, εικονικά στο μυαλό μου ρίχνω και ένα χειροκρότημα, αφού η διαδικασία που δουλεύει χρόνια θα μας βγάλει ασπροπρόσωπους και η εταιρεία που έχει φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα και έχει ιδρυθεί το 2019 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΤΩΧΕΥΜΕΝΗ.
Αποθέτω αιτήσεις, παραλαμβάνω «πρωτόκολλο», ρίχνω και ένα κομπλιμέντο ξανά στην κα. Ελένη την ΘΕΑ και κατεβαίνω τις σκάλες έχοντας στα χέρια μου το μαγικό χαρτάκι που με ενημερώνει ότι σίγουρα σε 14 μέρες το πολύ θα έχω την πολυπόθητη βεβαίωση ότι δεν έχω πτωχεύσει, δεν έχω κάνει και αίτηση πτώχευσης κοκ, αλλά ρε φίλε κάτι με τρώει στα σωθικά.
Είναι η γλυκιά συμπεριφορά της άλλης φοβερής υπαλλήλου της Δημόσιας υπηρεσίας που χρειάζεται ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ για να ξεκινήσει τις διαδικασίες που απαιτούνται από μεριάς της για να πάρουμε την πολυπόθητη σύμβαση για να κάνουμε καινοτομία εν έτη 2020. Η γλυκιά αυτή κυρία, ας την πούμε κα. Γιώτα στο τηλέφωνο μας είπε την προηγουμένη ότι χρειαζόμαστε να καταθέσουμε ότι μας ζητάει το πρόγραμμα, τουτέστιν αιτήσεις που αποδεικνύουν ότι δεν είμαστε ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ και απατεώνες για να πάρουμε την σύμβαση.
«Πώς ρε φίλε αποδεικνύεις σε μια δημόσια υπηρεσία ότι έχεις κάνεις αίτηση για να πάρεις το πιστοποιητικό της ΜΗ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ? Έ πώς? Για πείτε μου. Από το χαρτάκι φυσικά είναι η απάντηση της ΘΕΑΣ κας Ελένης που πάλι με χαμόγελο με προτρέπει να μπω σε ένα άλλο παρακείμενο γραφείο, ΝΑ ΠΑΡΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΒΑΡΕΣΩ –ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΑΣ ΛΈΩ- ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΜΙΑ ΣΦΡΑΓΙΔΑ πάνω στο μαγικό χαρτάκι για να αποδείξω ότι έχω ΑΙΤΗΘΕΙ από το πρωτοδικείο να μου αποδείξει ότι δεν έχω πτωχεύσει.
Με έχει βρει το εγκεφαλικό κανονικά τώρα, έχει μουδιάσει το αριστερό μάγουλο, αλλά το σύστημα δουλεύει. Βαράω την σφραγίδα μόνος μου, αλλά σκέφτομαι, από την εμπειρία μου, ότι μια σφραγίδα χωρίς υπογραφή στην σύγχρονη Ελλάδα είναι ένα τίποτε. Επανέρχομαι στην κα. Ελένη την ΘΕΑ και την ρωτάω, Γλυκύτατη μου κα Ελένη, ποιος θα μου βάλει υπογραφή γιατί μια σφραγίδα, ε μωρέ, κάπου θα βρεθεί, αλλά η υπογραφή είναι μοναδική για τον καθένα, άρα σε περίπτωση που θα οδηγηθούμε σε δικαστήριο (εδώ είναι η ΠΑΡΑΝΟΙΑ) ένας γραφολόγος θα μπορεί να συγκρίνει υπογραφές και επειδή πιστεύουμε στην ελληνική δικαιοσύνη, ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΘΟΥΜΕ. Η απάντηση της ΘΕΑΣ Ελένης είναι αποστομωτική. «ΒΑΛΕ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΜΙΑ ΤΖΙΦΡΑ ΜΩΡΕ»……
Βαρύ το εγκεφαλικό……Με όποια εγκεφαλική λειτουργία μου έχει απομείνει, την ρωτάω να επαναλάβει, μου λέει το ίδιο, δηλαδή να βάλω μόνος μου μια υπογραφή, συνειδητοποιώ ότι όντως δεν επικοινωνώ πια με τον κόσμο, σκέφτομαι την ζωή μου να περνάει από μπροστά σε ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου, συγκεντρώνομαι με ότι έχει απομείνει σε νευρώνες άθικτους και την ρωτάω, «Μήπως θα ήταν καλύτερα την υπογραφή να την βάλει μια υπάλληλος του Πρωτοδικείου, γιατί εγώ δεν μπορώ να βάλω υπογραφή σε κάτι που δεν μπορώ να πιστοποιήσω» και η απάντησή της είναι, «Προσπάθησε αν δεν σε βρίσει η υπάλληλος…», πάλι με ένα αφοπλιστικό χαμόγελο που ταυτόχρονα σήμαινε ότι «Με έχεις ζαλίσει ρε φίλε, εγώ μέχρι εκεί φτάνω». Με ότι ενέργεια έχει απομείνει πηγαίνω σε μια υπάλληλο, την πιο γλυκιά από όλες και ζητώ την υπογραφή της (φωτο 2, χωρίς την υπογραφή, μόνο με την σφραγίδα, για ευνόητους λόγους).
Αυτή είναι η αίτηση που θα καταθέσω στην άλλη Δημόσια Υπηρεσία. Την ίδια διαδικασία έκανα σε 2 διαφορετικά κτίρια της Ευελπίδων άλλες 2 φορές. Η αλήθεια είναι ότι η κα. Ελένη άξιζε τα λεφτά της, οι οδηγίες της ήταν σωστές και έγκυρες. Σαν επιχειρηματίας αλήθειας σας λέω θα την προσλάμβανα και θα της έκανα μια πολύ καλή προσφορά.
Σε 10 μέρες θα ξαναπάω εγώ ή ο Μπάμπης ο Σουγιάς στο πρωτοδικείο. Θα παραλάβω με ημερομηνία συγκεκριμένη τα χαρτιά που έχουν εκδοθεί από τους Δημοσίους Υπαλλήλους του Πρωτοδικείου, λογικά με έναν μαγικό τρόπο που δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω λόγω των ελαφρών και βαρύτατου εγκεφαλικού που έχω υποστεί, υποψιάζομαι με έναν μαγικό τρόπο αφού το ΣΥΣΤΗΜΑ δουλεύει. Για να τα πάρω λοιπόν απλά θα πάω και θα τα πάρω. Και θα τα καταθέσω κουβαλώντας τα σε άλλη Δημόσια Υπηρεσία που δεν θέλει ψηφιακά αντίτυπα, αλλά χαρτιά……
Όλα είναι τόσο τραγελαφικά που σας το ορκίζομαι, κάθομαι και τα έγραψα σαν να κάνω φυσιοθεραπεία για αποκατάσταση. Νιώθω ήδη καλύτερα. Εύχομαι και εσείς. Άλλη μια μέρα παράνοιας έχει φτάσει στην μέση της, χωρίς φυσικά να έχω κάνει τίποτε παραγωγικό, χωρίς να έχω παράγει τίποτε ειλικρινά, έχοντας ξοδέψει ώρες και χρήμα για να αποδείξω ότι δεν είμαι πτωχευμένος, άσχετα αν έχω καταφέρει να ιδρύσω εταιρεία σε 1 ώρα μέσω internet.
Αυτό το μείγμα υψηλής τεχνολογίας και παρανοϊκής γραφειοκρατίας εύχομαι να είναι δείγμα εξέλιξης της χώρας.
H Fuelics
H FUELICS ιδρύθηκε το 2019 και είναι εταιρεία έρευνας και ανάπτυξης εκθετικών αισθητήρων τεχνολογίας NB-IoT για διαχείριση δεξαμενών καυσίμων και εφαρμογές έξυπνων πόλεων. Εφαρμόζοντας φιλοσοφία edge computing σε αισθητήρες που τροφοδοτούνται αποκλειστικά από μπαταρία, οι αισθητήρες της FUELICS που παράγονται αποκλειστικά στην Ελλάδα, αποτελούν τις πλέον καινοτόμες λύσεις διαχείρισης στάθμης δεξαμενών καυσίμων, ανίχνευσης κατειλημμένου οδοστρώματος, ανάκτησης δεδομένων από υδρόμετρα, μέτρησης στάθμης υδάτων σε επίγειες και υπόγειες κατασκευές, μέτρησης στάθμης στερεών αποβλήτων σε κάδους.
