Στα 3.200 ευρώ ανέρχεται η μέση ετήσια δαπάνη ανά μαθητή στην Ελλάδα βάσει των στοιχείων του 2016, όπως προκύπτει από τη μελέτη “Παιδεία: Τι πληρώνουν οι Έλληνες; Υπολογισμός κόστους ανά μαθητή στην εκπαίδευση στην Ελλάδα” που παρουσίασε το ΚΕΦίΜ
Τα βασικά πορίσματα της μελέτης είναι τα ακόλουθα:
• Η συνολική ιδιωτική δαπάνη για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα (1,5 δισ. ευρώ) αντιστοιχεί στο 38% της αντίστοιχης δημόσιας (3,9 δισ.).
• Η μέση ετήσια δημόσια δαπάνη ανά μαθητή (νηπιαγωγείο έως και λύκειο) το 2015 εκτιμάται σε περίπου 3.200 ευρώ.
• Η Ελλάδα βρίσκεται λίγο κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ ως προς το ποσοστό των δαπανών για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση επί του ΑΕΠ.
• Οι ελληνικές οικογένειες, πέρα από τους φόρους που καταβάλλουν, πλήρωσαν το 2016 επιπλέον από την τσέπη τους 1,5 δισ. ευρώ για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση των παιδιών τους, ή 0,85% του ΑΕΠ.
• Η μέση ετήσια ιδιωτική δαπάνη ανά μαθητή δημοτικού σχολείου (εξαιρουμένων των διδάκτρων για ιδιωτικά σχολεία) το 2016 ήταν 315 ευρώ. Από αυτό το ποσό, το μεγαλύτερο μέρος αφορά ξένες γλώσσες (82%) και ακολουθούν τα φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα (12%), και οι λοιπές δαπάνες (4%).
• Η μέση ετήσια ιδιωτική δαπάνη ανά μαθητή γυμνασίου ή λυκείου (εξαιρουμένων των διδάκτρων για ιδιωτικά σχολεία) το 2016 ήταν 1.548 ευρώ. Το ποσό αυτό επιμερίζεται σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα (65%), ξένες γλώσσες (34%) και άλλες δαπάνες (1%).
Ο Τάσος Αβραντίνης, συντονιστής της έρευνας, μεταξύ άλλων υπογράμμισε την ανάγκη για έγκυρα ποιοτικά και ποσοτικά δεδομένα για την αποτίμηση της αποτελεσματικότητας της δημόσιας δράσης και τον περαιτέρω σχεδιασμό των πολιτικών. Ιδιαίτερα στην εκπαίδευση, όπως ανέφερε, είναι μεγάλο το έλλειμμα διαφάνειας και αξιολόγηση, καθώς για παράδειγμα, ενώ συνεστήθη επιτροπή για τα οικονομικά της εκπαίδευσης ακόμη δεν έχει δημοσιευθεί κάποιο πόρισμα. Ακόμη, υπογράμμισε πως η δαπάνη για την εκπαίδευση των παιδιών παραμένει μια από τις πρώτες ιεραρχήσεις των ελληνικών οικογενειών και μέσα στην κρίση, ενώ αναφέρθηκε στο μικρό μέγεθος των ελληνικών σχολείων σε σύγκριση με άλλα ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά συστήματα, καθώς και στην αύξηση του αριθμού των εκπαιδευτικών παρά τη μείωση στον αριθμό των σχολικών μονάδων και των αριθμό των μαθητών.
