Ο Ιδρυτής της Taxibeat (σήμερα FREENOW) πλέον δεν παίρνει…ταξί καθώς όπως δήλωσε στον Μονόκερο και τον Γιάννη Διονάτο: «Ο στόχος μου ήταν να φτιάξουμε τον κλάδο, ειδικά στην Αθήνα. Ο κλάδος δεν έφτιαξε. Έχει χειροτερέψει. Όποτε παίρνουμε ταξί -είτε εγώ είτε η σύζυγος μου- , η εμπειρία μας είναι κατά βάση κακή».
Ευτυχώς, το 2010, ο Νίκος Δρανδάκης χρησιμοποιούσε ταξί. Αυτή ήταν και η αφορμή για να δημιουργηθεί η γνωστή «Taxibeat». Πότε; Όταν ο κ. Δρανδάκης σκέφτηκε «Θα ήταν πολύ ωραίο να βλέπουμε τη θέση των οδηγών την στιγμή που ψάχνουμε ταξί και να μη χρειάζεται να καλούμε ραδιοταξί».
Βρήκε λεφτά…στον δρόμο;
Όχι. Ο πρώην ιδιοκτήτης της εταιρείας, υπογραμμίζει ότι το «πρόβλημα των χρημάτων» ήταν αυτό που δεν επέτρεψε στην Taxibeat να κάνει κάτι «πολύ μεγάλο». Φυσικά, τα χρήματα από μόνα τους δεν είναι αρκετά καθώς όπως τονίζει ο κ. Δρανδάκης: «Πρέπει να είσαι και εσύ ικανός, να ξέρεις τι κάνεις. (Ωστόσο), όποιος έχει τα πιο πολλά λεφτά κερδίζει». Αντίθετα, η UBER (ανταγωνιστής της Taxibeat) κατάφερε να σηκώσει πολλά λεφτά -κυρίως από την Αμερική-. Σημαίνει άραγε αυτό ότι «κέρδισε»;…
«Δεν πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις» […]
Η επιτυχία έχει μια διαφορετική «γεύση» στην πορεία σου βρίσκεις παντού…τοίχο. Σε μια εποχή κρίσης, ο Νίκος Δρανδάκης δυσκολεύτηκε να βρει χρηματοδότηση παρά το γεγονός ότι η εταιρεία του έδινε λύση σε ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα.
Ο λόγος; Κανείς δεν μπορούσε να πειστεί ότι μια εταιρεία από την Ελλάδα θα τα καταφέρει. Επομένως -πρακτικά- κανένας επενδυτής δεν ρίσκαρε τα λεφτά του. Συγκεκριμένα η απάντηση που έδιναν στον κ. Δρανδάκη ήταν: «Δεν πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις, γιατί είσαι στην Ελλάδα και δε θα μπορέσεις να κάνεις follow up γύρω σου από ξένους επενδυτές». Κοντολογίς, δεν κατάφερε να σηκώσει χρήματα από επενδυτές που σήμερα βρίσκονται στο προσκήνιο, χρηματοδοτούν εταιρείες και γενικότερα βοηθούν το οικοσύστημα των startup.
Το ταξί(δι) προς την επιτυχία
Το σωστό «timing» είναι ο ένας από τους τρεις παράγοντες που συνέβαλαν στην επιτυχία της Taxibeat. Ο λόγος; Το industry του riding hale έγινε ένα από τα μεγαλύτερα επιχειρηματικά success stories σε όλο τον κόσμο.
Ασφαλώς αυτό δεν είναι αρκετό χωρίς ένα άρτιο προϊόν και μια καταρτισμένη ομάδα. Η Taxibeat είχε και τα δύο. Η εξωστρέφεια της ομάδας, ήταν το τρίτο χαρακτηριστικό που οδήγησε την Taxibeat στο εξωτερικό. Από την άλλη, ο Ιδρυτής της εταιρείας δηλώνει ότι: «Πίστεψα ότι μπορώ να διαχειριστώ την αγορά remotely, μέσω calls. Σε περίοδο ενός έτους είχα ταξιδέψει στη Βραζιλία μόνο δύο φορές, κάτι που δεν ήταν αρκετό. Ουσιαστικά «χάσαμε» την αγορά της Βραζιλίας γιατί δεν ήμασταν εκεί. Η τοπική ομάδα δεν είχε μάθει να μετράει καλά τον ανταγωνισμό»
Η «πορεία» προς την εξαγορά
Το ενδιαφέρον της εταιρείας «Mytaxi» να επεκταθεί στην Ελλάδα στάθηκε η αφορμή για πολύμηνες διαπραγματεύσεις, καθώς η Taxibeat ήταν ο μοναδικός παίκτης που «εμπόδιζε» την Mytaxi να «απλώσει τον στόλο της» στην Ελλάδα.
Οι συζητήσεις κράτησαν 6 με 7 μήνες. Ωστόσο, στο διάστημα αυτό, η Taxibeat, κυρίως λόγω του Περού, είχε διπλασιάσει τα μεγέθη της. Αυτό ήταν κάτι που ο κ.Δρανδάκης δεν είχε υπολογίσει και δηλώνει: «Θα έπρεπε να έχω συνδέσει το τίμημα της εξαγοράς με το performance της εταιρείας».
Res, non verba (Έργα όχι λόγια)
Παρά το γεγονός ότι από το 2010, η σκηνή των startup εταιρειών έχει κάνει σημαντική πρόοδο, ο πρώην ιδιοκτήτης της Taxibeat δηλώνει: «Το οικοσύστημα είναι μάλλον απογοητευτικό. Κατά τη γνώμη μου, παραμένει ρηχό. Ελάχιστοι από τους επενδυτές έχουν υπάρξει operators και δυστυχώς δεν ακούγονται ενδιαφέρουσες φωνές – με ελάχιστες εξαιρέσεις -. Γενικά η αγορά είναι πολύ στάσιμη».
