Millennials-Gen Z: Οι πιο ευέλικτοι εργαζόμενοι

Οι ευρύτερες επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 αλλά και της πανδημίας που ξέσπασε στα τέλη του 2019 προκάλεσε τεκτονικές αλλαγές στην παγκόσμια αγορά εργασίας. Εκτός από το μοντέλο της εξ’ αποστάσεως εργασίας που τείνει να καθιερωθεί σε μεγάλο αριθμό χωρών του κόσμου, ένα από τα νέα χαρακτηριστικά που διέπουν γενικότερα τον τρόπο ζωής των νέων που ανήκουν στη γενιά των millenialls και των Gen-Z είναι η ευελιξία όσον αφορά την εργασιακή τους πορεία.

Η “παραδοσιακή” προσήλωση σε έναν κλάδο και η ανέλιξη εντός αυτού, φαίνεται πως – σταδιακά μεν, αναπόφευκτα δε – θα αποτελέσει παρελθόν. Οι νέοι εργαζόμενοι, δεν διστάζουν, ελέω της γενικότερης αστάθειας που επικρατεί στο παγκόσμιο χρηματοοικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, να αλλάζουν τόπο και τρόπο εργασίας, συχνότερα από τις γενιές που προηγήθηκαν, ενώ την ίδια στιγμή δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο να μεταπηδούν σε νέους κλάδους και βιομηχανίες, ακόμα και αν έχουν συμπληρώσει πολλά χρόνια προϋπηρεσίας σε έναν εξ’ αυτών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας «Resetting Normal: Defining the New Era of Work» που πραγματοποίησε η LHH, σχεδόν δύο στους πέντε αλλάζουν ή σκέφτονται να αλλάξουν δουλειά, με το 41% να σκέφτεται να μετακινηθεί σε δουλειές με πιο ευέλικτες συνθήκες εργασίας. Επίσης, το 1/4 του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού σκέφτεται να μετακινηθεί σε άλλη χώρα ή περιοχή, ενώ ταυτόχρονα, λιγότεροι από τους μισούς είναι ικανοποιημένοι με τις προοπτικές σταδιοδρομίας στην τρέχουσα εταιρεία τους.

Ο John Morgan, Πρόεδρος της LHH, ανέφερε ότι «οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται ότι έχουν περισσότερες επιλογές στη διάθεσή τους, γεγονός που αλλάζει τους κανόνες στον χώρο της εργασίας. Οι εταιρείες πρέπει να αναγνωρίσουν αυτά τα προειδοποιητικά σημάδια, καθώς πολλά ταλέντα θα αναζητήσουν να ικανοποιήσουν σε άλλους οργανισμούς την αυξημένη τους ανάγκη για ισορροπία εργασίας-προσωπικής ζωής και για περισσότερες ευκαιρίες στην εξέλιξη της σταδιοδρομίας τους.»

Φυσικά, οι ραγδαίες αλλαγές στη νοοτροπία των νέων εργαζομένων δεν οφείλονται αποκλειστικά στο πόσο ικανοποιημένοι νιώθουν εντός του οργανισμού που απασχολούνται, αλλά αποτελούναπότοκο μιας σειράς σημαντικών παραγόντων. Αρχικά, λόγω της γενικευμένης αβεβαιότητας για το μέλλον που προκάλεσαν οι δύο μεγάλες κρίσεις που έλαβαν χώρα σε μόλις μία δεκαετία, της άνισης κατανομής προσφοράς και ζήτησης στην αγορά εργασίας, της υπερπληθώρας πτυχιούχων και κατ’ επέκταση της απαξίωσης της αξίας των σπουδών τους, καθώς και της ανόδου των νεών τεχνολογιών ελέω της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης.

Παράλληλα, σημαντικό κριτήριο για τους σύγχρονους εργαζόμενους πέραν των οικονομικών απολαβών, αποτελεί σε μεγάλο βαθμό το περιβάλλον εργασίας, ο σεβασμός προς τη διαφορετικότητα, η ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική και την προσωπική ζωή, και οι προοπτικές για το μέλλον. Μάλιστα, όσοι ανήκουν στη γενιά των millenialls και των Gen-Z δίνουν απείρως μεγαλύτερη σημασία σε αυτούς τους παράγοντες, ενώ όταν νιώθουν πως δεν ικανοποιούνται, δεν διστάζουν να αναζητήσουν ευθύς αμέσως κάτι καλύτερο, ακόμα και αν αυτό συνεπάγεται λιγότερα έσοδα για αυτούς. Όσον αφορά δε τους καλά καταρτισμένους απόφοιτους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η ευρεία χρήση του διαδικτύου και η παγκοσμιοποιημένη αγορά εργασίας, τους προσφέρει την ευκαιρία να αναζητήσουν τη δουλειά της αρεσκείας τους αρκετά μακριά από την χώρα καταγωγής τους. Μπορεί η πανδημία να έβαλε “φρένο” στο brain drain, ωστόσο αυτό δεν οφείλεται τόσο στη σταθεροποίηση της αγοράς, όσο στους υγειονομικούς κατά βάση λόγους.

Από την άλλη πλευρά, οι σύγχρονες επιχειρήσεις δεν ζητούν τόσο εξειδικευμένους εργαζομένους, αλλά πολυμαθέστατους επαγγελματίες με μεγάλη γκάμα προσόντων σε διαφορετικούς συχνά τομείς, τα οποία συνεχώς θα πρέπει να αναπτύσσονται και να βελτιώνονται. Για του λόγου το αληθές τα soft skills, οι επικοινωνιακές δεξιότητες, το πνεύμα καινοτομίας και η δυνατότητα ανάπτυξης εταιρικής κουλτούρας βρίσκονται στην κορυφή των προαπαιτούμενων στα τμήματα HR, στην ίδια θέση με τα λεγόμενα hard skills, ήτοι τις “παραδοσιακές” ικανότητες όπως οι σπουδές, η γνώση ξένων γλωσσών, ο ψηφιακός αλφαβητισμός κ.α.

Βάσει των παραπάνω, γίνεται σαφές ότι σε πρώτο βαθμό οι εργαζόμενοι αλλά και οι επιχειρήσειςβρίσκονται σε μια διαδικασία ευρύτερου μετασχηματισμού των αναγκών, των θέλω αλλά και των προτεραιοτήτων τους, οι οποίες πλέον δύσκολα συγκλίνουν απόλυτα. Ως αποτέλεσμα, είναι σύνηθες πλέον το φαινόμενο, ένας νέος επαγγελματίας να αλλάζει συχνά τόπο εργασίας ή να υιοθετεί διαφορετικά μοντέλα απασχόλησης όπως ο ψηφιακός νομαδισμός, το gig economy και το freelancing. Μπορεί πριν από μια δεκαετία η συχνή αλλαγή εργασίας να σηματοδοτούσε αστάθεια ή ακόμα και επιπολαιότητα πλέον όμως ταυτίζεται νοηματικά αλλά και πρακτικά με το περιεχόμενο του όρου “ευελιξία” η οποία χαρακτηρίζει, ευτυχώς ή δυστυχώς, τις περισσότερες πτυχές της σύγχρονης ζωής στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα.