Ισορροπώντας στην κορυφή μιας πυραμίδας

Τολμώ να ξεκινήσω με μια τοποθέτηση που πιστεύω ότι πολλοί θα αμφισβητήσουν: «Tο 90% της επιτυχημένης ηγεσίας του 21ου αιώνα χαρακτηρίζεται από συναίσθημα!».
Και αυτό γιατί η βασική ανάγκη στο χώρο των επιχειρήσεων είναι πλέον η αυτοδιαχείριση του συναισθήματος και της σκέψης, κάτι που στην παλιά πυραμίδα του Maslow αποτελούσε το τελευταίο στάδιο εκπλήρωσης των αναγκών ενός ανθρώπου…

Η πυραμίδα αναποδογυρισμένη όμως, όπου η αυτοδιαχείριση (self actualization) αποτελεί τη βασική ανάγκη για παρακίνηση και εξέλιξη, αποτελεί τη νέα πραγματικότητα για την ηγεσία, τον κάθε εργαζόμενο και τον άνθρωπο γενικά!

Στο Silicon Valley, στην πατρίδα των Startuppers, την πυραμίδα την εξετάζουν από την ανάποδη φορά της εδώ και καιρό – ακόμα και πριν από την κρίση της πανδημίας. Έχοντας εδραιώσει τo δικό τους «νόμισμα» στην οικονομία τους (που είναι η δημιουργικότητα και οι καινοτόμες ιδέες), έρχονται τώρα να «κλέψουν» από τη Wall Street και τo ταλέντο.

Το ταλέντο αυτό που θέλει πλέον σε μεγάλο βαθμό «tocall the shots» και να αναφέρεται σε ηγεσία που σκέφτεται «out of the box».

Έχουν πραγματοποιηθεί πολλές έρευνες και έχει επιστημονικά εξακριβωθεί ότι ο άνθρωπος όταν νιώθει ασφάλεια, όταν έχει τον έλεγχο της κατάστασης, όταν εμπιστεύεται, τότε μπορεί και εμπνέεται να δημιουργεί και να παράγει στο βέλτιστο. Τα όμορφα γραφεία, τα benefits, τα γυμναστήρια, οι τίτλοι ακόμα και ένα ανταγωνιστικό πακέτο αποδοχών παλαιότερα φάνταζαν δελεαστικά στο να προσεγγίσουν τους καλύτερους!

Σκεφτείτε και ένα άλλο παράδειγμα: Μεγάλες εταιρείες που ειδικεύονται στο cybersecurity αδυνατούν εδώ και καιρό να βρουν στελέχη ακόμα και αν οι μισθοί που προσφέρουν είναι δελεαστικοί. Δέκα χρόνια πριν, υπήρχε η πιθανότητα να προσφέρεις σε μεσαία στελέχη 150.000 ευρώ και εκείνα να μη δείχνουν ενδιαφέρον; Γιατί άραγε; Eίναι πολύ απλό! Η εργασία, η ηγεσία, η ομάδα και το ταλέντο πια αποκτούν νέα διάσταση και τα στελέχη θέλουν να ελέγχουν τον εαυτό τους και να είναι ευέλικτα. Η ανάπτυξη και η εξέλιξη ενός ανθρώπου διαμορφώνονται από διαφορετικές πια ανάγκες ιδιαίτερα μετά την πανδημία και μόνο αν αυτές εκπληρωθούν μπορούν και καλύπτονται και οι υπόλοιπες. Οι νέοι leaders καλούνται να είναι neuroleaders και όχι managers, με διαφορετικές δεξιότητες που να αντιλαμβάνονται το συναίσθημα της ομάδας, διαμορφώνοντας ένα υβριδικό κλίμα, όπου καθένας νιώθει ελεύθερος, ασφαλής και δημιουργικός, μα πάνω από όλα σημαντικός για τον οργανισμό όπου εργάζεται!