Στο προηγούμενο άρθρο, είχαμε καταδείξει τις διαφορές ανάμεσα στο Ελληνικό και το Βρετανικό οικοσύστημα.
Η απλή κατάδειξη του προβλήματος είναι μια πρακτική που ενδεχομένως να αφήνει αδιάφορο τον αναγνώστη, παρά μόνο εάν είναι παραγωγική και οδηγεί σε προτάσεις και συμπεράσματα.
Σήμερα, θα προσπαθήσω να συμπυκνώσω μια λίστα από ενέργειες, πρωτοβουλίες και παραδείγματα που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν άμεσα στην Ελλάδα με σκοπό το οικοσύστημα μας να αρχίσει σιγά- σιγά να στρέφεται προς την σωστή κατεύθυνση. Θα ρωτήσει κάποιος “Και ποια είναι αυτή η κατεύθυνση;”.
Θεωρώ πως ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα που πρέπει να επιλυθεί είναι η σύνδεση του ταλέντου με την παγκόσμια αγορά. Εκτός από τους λίγους “ήρωες” που καταφέρνουν να ξεχωρίσουν, η Startup σκηνή μας χαρακτηρίζεται έντονα από λύσεις σε ανύπαρκτα προβλήματα ή light προβλήματα. Σε αυτό λοιπόν το πεδίο, το Λονδίνο έχει μερικά πολύ ενδιαφέροντα μαθήματα να δώσει που θα δούμε ένα προς ένα, για το πως η αγορά μπορεί να συνδεθεί με την τεχνολογική σκηνή.
Εταιρικοί Hackathons και Accelerators με συγκεκριμένα, πραγματικά Challenges
Όταν μια οποιαδήποτε Startup μπορεί να ανταγωνιστεί εταιρείες κολοσσούς, τότε σιγά- σιγά, οι κολοσσοί αναγνωρίζουν την ανάγκη να επενδύσουν, εξαγοράσουν ή αντιγράψουν σε τεχνολογία. Αυτή είναι μια απλή πρόταση που μπορεί να φαίνεται λογική, όμως βρίσκει απέναντι της μεγάλα εμπόδια. Το μεγαλύτερο είναι η κουλτούρα. Οι μεγάλες εταιρείες δεν έχουν συχνά κουλτούρα καινοτομίας είτε γιατί είναι σε παραδοσιακές βιομηχανίες είτε γιατί κανείς δεν έχει το κουράγιο να πάρει μικρά ρίσκα, πριν το μαχαίρι φτάσει στο λαιμό.
Οι εταιρικοί Ηackathons και οι ενδοεταιρικοί Αccelerators είναι μια εξαιρετική διαδικασία μέσα από την οποία η μεγάλη εταιρία μπορεί να πάρει μια γεύση από καινοτομία με σχετικά χαμηλό κόστος και μηδενικό ρίσκο. Η επιρροή αυτών των ενεργειών και στα δύο μέρη της εξίσωσης (startups και μεγάλες εταιρίες) είναι πολύ σημαντική, καθώς αλλάζει την κουλτούρα και των δυο με ακριβώς τον τρόπο που χρειάζονται και οι δύο. Παράλληλα, θέτει σωστές βάσεις στον νεαρό ταλαντούχο μηχανικό, ο οποίος εργάζεται στο να βρει λύση σε κάτι συγκεκριμένο και δεν περιμένει να του έρθει η ιδέα διά της επιφοίτησης.
Προκειμένου αυτές οι ενέργειες να χαρακτηριστούν από επιτυχία, πρέπει να συντελούνται κάποιες προϋποθέσεις:
1. Να μην γίνονται αποκλειστικά για προβολή.
2. Να γίνονται στην “καρδιά” της εταιρείας, εκεί όπου μπορούν να έχουν αντίκτυπο ή η καρδιά της εταιρίας να πηγαίνει εκεί που γίνονται.
3. Να έχουν την πραγματική υποστήριξη της ηγεσίας.
4. Να χρησιμοποιούνται ως εταιρικά εργαστήρια καινοτομίας με συγκεκριμένους στόχους, δείκτες απόδοσης και μελλοντικό πλάνο.
Παραδείγματα: Octopus Accelerator, Techstars Barclay’s, Oracle Accelerator, Barclay’s Rise Hackathon, KPMG Hackathon, Accenture Digital Hackathon.
Συγχρηματοδοτούμενοι Accelerators και Labs
Σημαντικό στοιχείο επιτυχίας της αγοράς της Αγγλίας είναι ότι ακόμα και μεγάλοι ανταγωνιστές, δεν θα διστάσουν να συγχρηματοδοτήσουν ένα πρόγραμμα, εάν αυτό είναι προς όφελος τους. Έμεινα έκπληκτος όταν είδα πως στο Λονδίνο, υπάρχουν πολυεθνικές εταιρείες οι οποίες κάθονται στο ίδιο τραπέζι και συμμετέχουν στα ίδια προγράμματα, αναγνωρίζοντας πως αυτή η “τριβή” με τον ανταγωνιστή, σε ένα Πρόγραμμα Αcceleration, μπορεί μονάχα να τους ωφελήσει και τους δύο.
Ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη, όταν άρχισαν να δημιουργούνται εργαστήρια καινοτομίας τα οποία χρηματοδοτούνται παράλληλα από ανταγωνιστικές εταιρίες, προκειμένου να χτίσουν και στελεχώσουν, τεχνολογικές εταιρείες, ανεξάρτητες οντότητες που θα τους λύνουν το πρόβλημα παράλληλα, τα λεγόμενα Startup Studios ή Company Builders.
Πρόκειται για μια εξαιρετική ευκαιρία για την Ελληνική κοινότητα μηχανικών η οποία είναι φθηνή σε σχέση με αυτή της Αγγλίας και εξαιρετικά ταλαντούχα αλλά με έλλειψη εμπορικής γνώσης και έμπνευσης. Προκειμένου αυτές οι ενέργειες να λειτουργήσουν σωστά, χρειάζονται τα παρακάτω συστατικά:
1. Να αφορούν πολυεθνικές εταιρίες που (ακόμα) βρίσκονται στην Ελλάδα οι οποίες, απευθύνονται σε τόσο μεγάλες αγορές που έχει νόημα να ασχοληθούν από πλευράς επένδυσης.
2. Να συσταθούν από έμπειρα στελέχη που μπορούν να λειτουργήσουν ως ενδιάμεσοι κρίκοι μεταξύ της διαδικασίας σχεδιασμού μιας τεχνολογικής λύσης και των εταιριών που το χρηματοδοτούν.
3. Να έχουν συνέχεια και πλάνο, τουλάχιστον 5ετία, και να μην αξιολογούνται από το πρώτο 6μηνο ή έτος.
Παραδείγματα: Startupbootcamp, Founders Factory, Rainmaking Innovation, Twenty One, Finleap.
Φορολογικές ελαφρύνσεις για όσους επενδύουν σε τεχνολογία αιχμής
Ένας από τους σημαντικότερους λόγους για τους οποίους ο Άγγλος επενδυτής είναι δεκτικός προς το ρίσκο, είναι γιατί σε πολλές περιπτώσεις, δεν είναι μεγάλο.
Το κράτος δίνει πολύ καλές φορολογικές ελαφρύνσεις σε ιδιώτες που επενδύουν σε τεχνολογία αιχμής, συνθέτοντας ένα οικοσύστημα που αποτελείται από Venture Capitals, Financial Services Εταιρείες, Financial Advisers και καθημερινούς ανθρώπους που έχουν ένα μικρό “κομπόδεμα” και θέλουν να το επενδύσουν. Το “κομπόδεμα” αυτό μπαίνει σε portfolios διαφορετικού ρίσκου και απόδοσης κάνοντας πραγματικότητα το σενάριο, ένας, για παράδειγμα, συνταξιούχος από το Luton, να έχει επενδύσει χωρίς να το ξέρει στο Facebook.
Πέρα όμως από μια επιτυχημένη επένδυση, το κράτος το ίδιο δίνει μεγάλα κίνητρα σε όλους να πάρουν ρίσκα, ισορροπώντας το κόστος μια αποτυχημένης επένδυσης, με φορολογικές ελαφρύνσεις τόσο μεγάλες που καμιά φορά, στην χειρότερη περίπτωση, ο επενδυτής, απλώς δεν βγάζει κέρδος.
Θα μπορούσαν να γραφτούν δεκάδες σελίδες για το πως το Ελληνικό οικοσύστημα θα μπορούσε να βελτιωθεί, γεμάτες γκρίνια, ματαιοδοξία και στο τέλος, απραξία. Επέλεξα τρεις πολύ συγκεκριμένους τρόπους δίνοντας έμφαση κυρίως στην αλλαγή της κουλτούρας, καθώς είναι το Α και το Ω για να αρχίσουν να γίνονται αυτά που βλέπουμε στο εξωτερικό αλλά δυστυχώς μόνο από απόσταση.
