Πριν ένα περίπου χρόνο σαν σήμερα είχε χτυπήσει το τηλέφωνο μου. Άγνωστο νούμερο από Θεσσαλονίκη.
Το σηκώνω με περιέργεια μιας και ζώντας στην Αθήνα τα τελευταία 2 χρόνια, το να νιώθω πιο κοντά στην Θεσσαλονίκη μου είναι πάντα πολύ ευχάριστο!
Στην άλλη άκρη της γραμμής το Αμερικάνικο προξενείο της Θεσσαλονίκης. Όπου με συγχαίρουν για την προσφορά μου στην Κοινωνία των Πολιτών της Ελλάδας και μου ζητάνε να συμπληρώσω μια αίτηση για μια υποτροφία στην Αμερική για έναν μήνα.
Με ενημερώνουν πως δεν είναι σίγουρο ότι θα με δεχτούν καθώς πρέπει η τελική απόφαση να παρθεί από το State Department των ΗΠΑ.
Το ξεχνάω λοιπόν για κάποιο διάστημα μέχρι που μια μέρα δέχομαι ένα περίεργο email που τελείωνε σε @state.gov! Με είχαν δεχτεί στο πρόγραμμα! Είχα πάρει την υποτροφία και θα εκπροσωπούσα την Ελλάδα στο Young Transatlantic Innovators Network (YTILI).
Ενεργή στην επιχειρηματική σκηνή της Ελλάδας για αρκετά χρόνια (κυρίως από την πλευρά της κοινωνικής επιχειρηματικότητας) συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι μου δίνεται μια θαυμάσια ευκαιρία να εξερευνήσω την Αμερικάνικη πραγματικότητα στον τομέα του επιχειρείν.
Την Αμερικάνικη πραγματικότητα όπου:
1. Μια τρελή ιδέα μπορεί εύκολα να εξελιχθεί σε κερδοφόρα επιχείρηση διότι τα οικοσυστήματα που έχουν δημιουργηθεί σε διάφορες πόλεις (Σαν Φρανσίσκο, Βοστόνη, Σιάτλ, κτλ.) βοηθάνε τους επίδοξους νέους επιχειρηματίες στα πρώτα τους βήματα με πολύ συγκεκριμένους και στοχοθετημένους τρόπους.
2. Η αποτυχία είναι καμάρι και την φοράνε παράσημο. Γιατί πιστεύουν ότι η επιτυχία ορίζεται με βάση το πόσες φορές έχεις αποτύχει στην ζωή σου και όχι με βάση το πόσο τυχερός ή έξυπνος υπήρξες στην αρχή της καριέρας σου.
3. Δεν χρειάζεται να είσαι το παιδί κάποιου για να έχεις όνειρα και να τα κατακτάς. Εκεί μπορεί κάποιος με 50 δολάρια αρχικό κεφάλαιο στην τσέπη του να δουλέψει σκληρά και (σχετικά αξιοκρατικά και δίκαια) να πετύχει πολλά από αυτά που ονειρεύεται.
Όλα αυτά λοιπόν τα έζησα και τα είδα πριν από ένα εξάμηνο.
Και έλεγα στον εαυτό μου κάθε μέρα πόσο ευλογημένη είμαι που μπόρεσα να ζήσω μια τέτοια εμπειρία.
Μέσω του προγράμματος YTILI του υπουργείου εξωτερικών της Αμερικής, πήγα με σκοπό να εκπροσωπήσω την Ελλάδα και να δείξω στους ανθρώπους με τους οποίους θα συγχρωτιζόμουν εκεί πως κάνουμε τα πράγματα εδώ στην χώρα μας ενώ ταυτόχρονα θα μάθαινα νέες τεχνικές, θα ερχόμουν σε επαφή με νέες ιδέες και θα αποκτούσα νέα ερεθίσματα για το πως μπορεί να μεταμορφωθεί μια οικονομία και κατά προέκταση η επιχειρηματική ζωή μιας χώρας.
Από αυτό τον μήνα στην Αμερική επέστρεψα άλλος άνθρωπος. Σταμάτησα να δίνω στον εαυτό μου δικαιολογίες, ξεκίνησα την Simple Rocks με έναν συνεργάτη μου, δεν φοβόμουν πλέον την αποτυχία καθώς είχα συνειδητοποιήσει πως ήταν μέρος της διαδικασίας. Για την ακρίβεια πλέον την αποζητούσα. Όσο πιο γρήγορα αποτύχεις τόσο πιο γρήγορα θα μάθεις και αντίστοιχα πιο γρήγορα θα εξελιχθείς!
Αυτή τη φορά θα ακολουθούσα το όνειρό μου. Θα έκανα αυτό στο οποίο είμαι καλή και θα πληρωνόμουν για αυτό
Σπούδασα μηχανικός, τελείωσα το πολυτεχνείο, έκανα και ένα μεταπτυχιακό στα οικονομικά! Και όμως εγώ πάντα αγαπούσα να μιλάω, να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους, η επαφή τους μαζί μου να μπορεί να τους δίνει κάποια αξία, να παίρνω και εγώ με την σειρά μου πολύτιμα μαθήματα από αυτούς και φεύγοντας ο ένας από τον άλλον να είμαστε και οι δυο πιο πλούσιοι σε ιδέες και συναισθήματα.
Οι πωλήσεις και το marketing αλλιώς δηλαδή!
Αυτό αγαπούσα πάντα να κάνω, αυτό μου έδινε δύναμη και κουράγιο να συνεχίζω! Η επαφή μου με τους ανθρώπους και το τι μπορούσα να τους δώσω και πόσο να τους βοηθήσω! Και αντίστοιχα τι μπορούσα εγώ να μάθω από αυτή τη διαδικασία και πόσο μπορούσα να αναπτύξω τον εαυτό μου.
Και μετά από αυτό το ταξίδι κατάφερα να έχω το σθένος, το κουράγιο και την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου να κάνω αυτή μου την αγάπη επάγγελμα!
Εάν λοιπόν είσαι μεταξύ 24 εώς 35 χρονών πραγματικά δεν βρίσκω τον λόγο που αυτή τη στιγμή δεν σταματάς με ό,τι και εάν ασχολείσαι, δεν κάνεις “κλικ” στον σύνδεσμο αυτόν και δεν συμπληρώνεις την αίτηση! Για μια εμπειρία ζωής.
Και τώρα μπορεί να αναρωτιέστε και εύλογα:
– Μα καλά είναι όλα τόσο ωραία στην Αμερική; Όχι, δεν είναι ο παράδεισος σίγουρα.
– Μα καλά, ήταν όλα τόσο εύκολα; Φυσικά και όχι. Δεν ήταν και ποτέ δεν είναι τόσο εύκολα. Χρειάζεται πολύ δουλειά, επιμονή, υπομονή και προσπάθεια.
– Θα το ξαναέκανα; ΝΑΙ, ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑΙ. Όλο από την αρχή!
Από εμένα καλή επιτυχία!
Και φυσικά εάν μπορώ να βοηθήσω οποιονδήποτε από εσάς σε οτιδήποτε θα είναι χαρά μου να το κάνω. Γιατί έχω μάθει ότι η βοήθεια που δίνεις πάντα επιστρέφει με τον ένα ή τον άλλον τρόπο! Και μου έχει δοθεί πολλές φορές και εμένα προσωπικά ακριβώς την στιγμή που την χρειαζόμουν!
Ιωάννα στο Facebook
Ιωάννα στο Instagram
