Αλλάζουν τις χώρες σαν τα πουκάμισα. Διψούν συνεχώς για νέες εμπειρίες και σαν μοντέρνοι Φιλέες Φόνγκ φιλοδοξούν να γυρίσουν τον κόσμο. Αν όχι όλο όσο περισσότερο μπορέσουν. Βασικός τους εξοπλισμός ο υπολογιστής τους. Κυρίαρχη περιουσία τους, η υψηλού επιπέδου μόρφωση τους, οι γνώσεις ξένων γλωσσών.
Βασικό ζητούμενο; Να βρίσκονται κοντά σε γρήγορο internet. Αν υπάρχει αυτή η προϋπόθεση όλα βαίνουν καλώς. Ποιοι είναι αυτοί οι ενδιαφέροντες αινιγματικοί τύποι; Εκείνοι που πιστεύουν όπου γης Πατρίς. Δηλαδή οι ψηφιακοί νομάδες.
Οι ψηφιακοί νομάδες είναι ίσως το πιο θετικό προϊόν του φαινομένου της παγκοσμιοποίησης. Αντιλαμβανόμενοι, από τα σημάδια των καιρών, το πόσο ξεπερασμένη είναι η πυραμιδική διαστρωμάτωση στο δημιουργικό και επιχειρηματικό πεδίο ανατρέπουν τους κλασικούς κανόνες εργασίας. Σαν τον Τζακ Ντόρσει, τον CEO του Twitter δουλεύουν από την κουζίνα του σπιτιού τους. Όπου και αν είναι αυτό.
Τα τελευταία χρόνια βέβαια είναι δεδομένο ότι οι ψηφιακοί νομάδες κινούνται διαρκώς. Από περιέργεια να δουν τον κόσμο αλλά και από την ανάγκη να βρεθούν σε περιβάλλοντα που διεγείρουν την δημιουργικότητα τους δοκιμάζουν να βρουν νέα Ιθάκη.
Τα κριτήρια που θέτουν γι’ αυτή τη νέα πολυπόθητη Ιθάκη σχετίζονται με το κόστος διαβίωσης, τη φυσική ομορφιά, τις δραστηριότητες που θα μπορούν να τελέσουν στην ελεύθερο χρόνο τους και φυσικά τις καιρικές συνθήκες.
Πολίτες λ.χ. από οικονομικά εύρωστες χώρες, με δύσκολες όμως καιρικές συνθήκες, δεν το έχουν σε τίποτα να μετακομίσουν σε ζεστά μέρη ακόμη και αν πρόκειται για φτωχότερες χώρες με χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο. Αρκεί να περνάνε καλά.
Η Ελλάδα όπως δείχνουν οι οιωνοί βρίσκεται τον τελευταία έναν, ενάμιση χρόνο μέσα στις χώρες με καλές προοπτικές για να υποδεχθεί ψηφιακούς νομάδες. Ειδικά η Αθήνα μοιάζει με μια φιλόξενη μητρόπολη που έχει ανοιχτές τις αγκάλες σ’ όλους τους νεαρούς και όχι μόνον αυτοκράτορες του πληκτρολογίου που παράγουν πλούτο με την ψηφιακή τους διάνοια.
Η καλοκαιρία, η εξωστρέφεια, το ότι η χώρα ευρύτερα από μαύρο πρόβατο της ΕΕ έγινε καλό brand name, η ιστορία, ο πολιτισμός, η γαστρονομία είναι ικανά εχέγγυα για να τους δούμε να μαθαίνουν τα βασικά ελληνικά καθώς θα παραγγέλνουν διπλό ελληνικό στην Πλάκα, στην παραλία της Θεσσαλονίκης, στο Λιστόν της Κέρκυρας ή όπου αλλού θελήσουν να μετοικήσουν.
Στο κάτω, κάτω της γραφής όλους τους γοητεύει η ιδέα να δουλεύουν με μαγιό δίπλα σε μια ηλιόλουστη παραλία από το να είναι εγκλωβισμένοι σ’ ένα κουστούμι σε τόπο όπου εννέα μήνες τον χρόνο φυσάει παγωμένος αέρας.
Την τάση αυτή την έχει αντιληφθεί για τα καλά και η ελληνική κυβέρνηση η οποία κατέθεσε σχετικό σχέδιο νόμου των Υπουργείων Μετανάστευσης και Ασύλου και Προστασίας του Πολίτη. Αυτό προβλέπει την αναμόρφωση διαδικασιών απελάσεων και επιστροφών πολιτών τρίτων χωρών, προσέλκυση επενδυτών και ψηφιακών νομάδων, ζητήματα αδειών διαμονής και διαδικασιών χορήγησης διεθνούς προστασίας και άλλες σχετικές διατάξεις.
Δίπλα σ’ αυτή την πολιτική πρωτοβουλία ήρθε και η έρευνα της Nestpick που αποκαλύπτει ότι η Αθήνα σκαρφαλώνει στην 31η θέση στην λίστα με τις 75 πιο προτιμητέες πόλεις του κόσμου από τους ψηφιακούς νομάδες.
Αν συνδυάσουμε όλα τα παραπάνω, προσθέσουμε και το γεγονός ότι το περιοδικό Monocycle-που ασχολείται με θέματα υψηλής ποιότητας ζωής-έκανε το ετήσιο συνέδριο του στην Αθήνα θεωρώντας την ραγδαίως ανερχόμενη μητρόπολη στην ΕΕ για τους γκουρού της επιχειρηματικότητας που μπορούν να βρουν και υψηλού επιπέδου ψυχαγωγία και διασκέδαση εκτός ωρών εργασίας τότε η ελληνική πρωτεύουσα αλλά και η χώρα εν γένει βρίσκεται μπροστά σ’ ένα νέο φαινόμενο, μπροστά σε μια νέα πλουτοπαραγωγική πηγή.
Ομόκεντρος κύκλος όλων αυτών θα είναι και ο τουρισμός με ο, τι συνεπάγεται αυτό για την προώθηση του τουριστικού προϊόντος ή των πολλών και πλούσιων γαστρονομικών απολαύσεων που έχουν να προσφέρουν οι ελληνικοί τόποι. Άρα αγαπητοί συν Έλληνες τους ψηφιακούς νομάδες πρέπει να τους προσέχουμε όπως τα μάτια μας.
