Οι Έλληνες ως λαός έχουμε διάφορα θετικά. Έχουμε, όμως, και πολλά αρνητικά. Και ένα από αυτά είναι πως όταν βρισκόμαστε εντός Ελλάδας, δεν μας αρέσει και τόσο να συνεργαζόμαστε! Πολύ απλά, γιατί είναι στιγμές που πιστεύουμε ότι τα ξέρουμε όλα. Παρεμπιπτόντως, όταν βρισκόμαστε εκτός, ως να αλλάζει ένα τσιπάκι και όλοι βοηθάνε όλους! Είναι περίεργο αλλά και τόσο ελληνικό.
Οπότε, όταν βλέπεις παραδείγματα ότι αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει -ή τουλάχιστον θες να πιστέψεις ότι αλλάζει- αισθάνεσαι αρκετά πιο αισιόδοξος. Γιατί στο χώρο των Startups, είναι κάτι που βλέπω να γίνεται. Ενδεχομένως, όχι από όλα τα Startups αλλά από ένα σημαντικό κομμάτι τους. Για παράδειγμα, το περασμένο Σάββατο ήμουν συντονιστής σε ένα πάνελ στο πλαίσιο της Nostos 2017, μίας εκδήλωσης για τον εναλλακτικό τουρισμό στη Ναύπακτο, και στη συγκεκριμένη ενότητα συμμετείχαν εκπρόσωποι από 4 Startups (Bike Me Up, Hopwave, Mentor και Sammy) και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι και οι τέσσερις συμμετέχοντες έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση στο κομμάτι των συνεργιών και των συνεργασιών μεταξύ των εταιρειών του οικοσυστήματος και όχι μόνο.
Πρόκειται για μία πολύ ενθαρρυντική ένδειξη δεδομένου πως χωρίς συνέργιες και συνεργασίες, μία μικρή, νεοφυής επιχείρηση, όσο καινοτόμα και αν είναι, δεν μπορεί να εξελιχθεί. Το άνοιγμα σε άλλα startups αλλά και παραδοσιακούς «παίκτες» αποτελεί βασική προϋπόθεση επιτυχίας, καθώς πολύ απλά δεν είναι δυνατό να τα ξέρεις όλα. Ούτε μπορείς να κάνεις τα πάντα, ούτε έχεις τη δυνατότητα να έχεις πρόσβαση σε όλα τα κοινά. Εκτός, βέβαια, και αν είσαι η Google, το Facebook, η Apple και η Amazon. Όμως, ακόμη και αυτές προσπαθούν να έχουν όσο το δυνατόν περισσότερες συνεργασίες με εταιρείες που κινούνται σε διαφορετικούς τομείς ή έχουν πρόσβαση σε εξειδικευμένα κοινά.
Για να είσαι καινοτόμος, θα πρέπει ταυτόχρονα να είσαι ανοικτός σε συνεργασίες, να εντοπίζεις τις συνέργιες και να μπορείς να συνεργαστείς. Το πιο σημαντικό δεν είναι να τα ξέρεις όλα, αλλά να ξέρεις ποιος είναι καλός σε κάθε τομέα και να μπορείς να συνεργαστείς μαζί του. Όπως, φυσικά, και να είσαι διατεθειμένος να κάνεις υποχωρήσεις και συμβιβασμούς προκειμένου να λειτουργήσει μία συνεργασία. Η χημεία μεταξύ των ενδιαφερόμενων πλευρών είναι βέβαια κάτι πολύ σημαντικό, αλλά το ίδιο είναι και να είσαι διατεθειμένος να κάνεις πίσω όποτε χρειάζεται προκειμένου να μπορέσεις να κάνεις το βήμα προς τα εμπρός.
Στην Ελλάδα, αυτή η έλλειψη διάθεσης συνεργασίας έχει οδηγήσει στην αποτυχία πολλά projects στο παρελθόν. Απ’ ότι φαίνεται είναι αρκετοί που έχουν μάθει από τα λάθη τους στο συγκεκριμένο τομέα και πλέον το οικοσύστημα έχει αρχίσει να λειτουργεί όσον αφορά στο θέμα των συνεργιών και των συνεργασιών. Και εκτιμώ ότι τα θετικά αποτελέσματα αυτών των συνεργασιών δεν θα αργήσουν να κάνουν πιο έντονη την εμφάνιση τους, τα επόμενα χρόνια.
