Κωνσταντίνος Κίντζιος: «Για μένα το ReGeneration είναι το κάλεσμά μου»

Ο Κωνσταντίνος είναι ένας άνθρωπος αεικίνητος, ανήσυχος και πολύ ευαίσθητος. Είναι ο άνθρωπος που με το πρώτο eye contact θα ξέρεις πως είναι φίλος. Αν το αξίζεις, κι αν είσαι το ίδιο ντόμπρος σαν αυτόν. Είναι ο άνθρωπος που πηγαίνει πάντα εκεί που νιώθει όμορφα, εκεί που υπάρχει ή μπορεί να υπάρξει συναισθηματικό δέσιμο. Το συναίσθημα τον οδηγεί, γι αυτό άλλωστε είναι και δικός μου φίλος- από εκείνους που μπορεί να μη βλέπεις συχνά, αλλά ξέρεις πως θα είναι δίπλα αν τον χρειαστείς.

Λατρεύει την ταχύτητα,  το φαγητό και το μπάσκετ. Έχει μεγάλα πάθη (δεν υπάρχει μεγαλύτερο από την Αμερική και συγκεκριμένα με τη Νέα Υόρκη) και παλεύει καθημερινά στην Ελλάδα με όποιο τρόπο μπορεί, ως ένας απλός πολίτης, ώστε να προσθέτει τα λιθαράκια του για ένα καλύτερο αύριο. Και φυσικά, τι καλύτερο από το να μπορεί να συμβάλλει στο μέλλον της χώρας του, τείνοντας χείρα βοηθείας στη νέα γενιά της Ελλάδας, στις νέες και τους νέους μας που χρειάζονται καθοδήγηση, ενθάρρυνση και ελπίδα για το άλμα τους στο «αύριο» μετά το Πανεπιστήμιο.

Ο Κωνσταντίνος είναι ένας παθιασμένος τύπος που γουστάρει να προσφέρει, που παθιάζεται με ο,τι καταπιάνεται και που πιστεύει πως η ζωή είναι 10% τι συμβαίνει και 90% πως διαχειρίζεσαι αυτό που συμβαίνει.

Startupper: Εξήγησέ μου με απλά λόγια τι είναι το ReGeneration, πότε, που και πως γεννήθηκε και γιατί την πίστεψες τόσο ώστε να βρίσκεσαι εδώ σήμερα.

Κωνσταντίνος Κίντζιος: Σχεδόν 7 χρόνια πριν, όταν το πρόγραμμα γεννήθηκε σαν ιδέα, ο βασικός στόχος ήταν η δημοκρατικοποίηση της ευκαιρίας των νέων πτυχιούχων για μετα-πανεπιστημιακή εκπαίδευση και επαγγελματική σταδιοδρομία στη χώρα μας.

Βασική προϋπόθεση για να το πετύχουμε ήταν να δημιουργήσουμε ένα οικοσύστημα από εταιρείες που θα υποστηρίξουν το πρόγραμμα, κυρίως προσλαμβάνοντας ταλαντούχους νέους με δεξιότητες που θα ταίριαζαν στις ανάγκες της εκάστοτε επιχείρησης. Νομίζω ότι, με περισσότερες από 800 εταιρείες στη «φαρέτρα» μας, ο στόχος αυτός επετεύχθη!

Το ReGeneration είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που βασίζεται εξ’ολοκλήρου σε υποστήριξη από χρηματοδότες – ιδρύματα (Coca–Cola Hellas, The Coca–Cola Foundation, Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, The Hellenic Initiative). Εκτός από τον στόχο της οργανικής και βιώσιμης ανάπτυξης του βασικού μας προγράμματος, στις αρχές του 2018 ξεκινήσαμε να πιλοτάρουμε το ReGeneration Academy, τον πυλώνα στοχευμένων εκπαιδεύσεων σε τομείς της αγοράς όπου αποδεδειγμένα υπάρχει κενό ζήτησης και προσφοράς, μεταξύ θέσεων εργασίας και κατάλληλα καταρτισμένων νέων υποψηφίων σε συγκεκριμένες τεχνικές και ψηφιακές δεξιότητες (hard-skills), κυρίως με βάση τις αλλαγές και προκλήσεις της 4^ης Βιομηχανικής Επανάστασης.

Είμαστε πολύ περήφανοι που έχουμε καταφέρει να εξασφαλίσουμε μέχρι στιγμής την ευγενική υποστήριξη των χρηματοδοτών μας καθώς και για τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα που δικαιώνουν την προσπάθειά μας. Η επίτευξη των δύο αυτών στόχων μας οδήγησε στο να πετύχουμε και έναν τρίτο: να αλλάξουμε ουσιαστικά την μέχρι τώρα αντίληψη και κουλτούρα της «πρακτικής άσκησης» στην Ελλάδα. 7 χρόνια μετά, το ReGeneration αποτελεί το μεγαλύτερο πρόγραμμα εκπαίδευσης και απασχόλησης νέων πτυχιούχων στην Ελλάδα, έχοντας τοποθετήσει σχεδόν 2.000 νέες και νέους σε 800 εταιρείες πανελλαδικώς με παράλληλη προσφορά 500.000+ ωρών εκπαίδευσης σε ήπιες και τεχνικές/ψηφιακές δεξιότητες (reskilling/upskilling), σε τομείς και κλάδους της αγοράς με έντονο έλλειμμα  ταλέντου με βάση τις ραγδαίες αλλαγές που φέρνει η 4η Βιομηχανική Επανάσταση.

Για μένα το ReGeneration είναι το κάλεσμά μου. Είναι η ευκαιρία μου να συμβάλλω εμπράκτως στο να αφήσω τη χώρα μου λίγο καλύτερη από ότι την βρήκα.

Είμαι υπέρμαχος πολλών ρητών, μα ένα ξεχωρίζει μέσα μου και είναι αυτό του JFK που πολλοί μνημονεύουμε αλλά εύκολα ξεχνάμε, που λέει «Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου.» Δεν είναι πάντα εύκολο – άλλωστε τι αξίζει και παράλληλα είναι και εύκολο; Πιθανολογώ τίποτα. Έτσι λοιπόν πίστεψα στο όραμα, πίστεψα σε ένα καλύτερο αύριο των νέων μας εν μέσω της πιο δύσκολης περιόδου των τελευταίων δεκαετιών και βάζοντας καθημερινά τη μεγαλύτερη δυνατή δόση από το μαγικό κοκτέιλ «πάθος, αγάπη και μεράκι» εξοπλίζουμε τις νέες και του νέους μας με όλα τα απαραίτητα εφόδια για να μπορέσουν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Γιατί είναι οι νέοι είναι το μέλλον και έχουμε όλοι ευθύνη απέναντι σε αυτά τα παιδιά, που εν πολλοίς θα καθορίσουν την τροχιά της χώρας και θα κληθούν να αποφασίσουν αν θέλουν και μπορούν να αλλάξουν τα κακώς κείμενα.

Αν έπρεπε να περιγράψω σε 5 bullets τη δουλειά που κάνουμε, θα έλεγα:

1. Συμβάλουμε στην καταπολέμηση του brain-drain στις νεανικές ηλικίες.
2. Αυξάνουμε τη νεανική απασχολησιμότητα, καταπολεμώντας παράλληλα τη νεανική ανεργία.
3. Γεφυρώνουμε το χάσμα μεταξύ του νέου πτυχιούχου και της αγοράς εργασίας – ένα χάσμα δεξιοτήτων (ήπιων και τεχνικών/ψηφιακών)
4. Καταρτίζουμε με εκατοντάδες χιλιάδες ώρες μεταπανεπιστημιακής εκπαίδευσης τους νέους μας, συμβάλλοντας στην προώθηση του ψηφιακού μετασχηματισμού των εταιρειών στην Ελλάδα.
5. Κάνουμε την καλύτερη δουλειά του κόσμου!

Startupper:  Αν αυτό το σχέδιο αρχίσει να πνέει τα λοίσθια (στασιμότητα, ανύπαρκτοι οικονομικοί πόροι, όχι μεγάλη συμμετοχή, προβλήματα στις επικοινωνίες και συνεργασίες), υπάρχει plan b;  Πόσο έτοιμος είσαι;

Κωνσταντίνος Κίντζιος: Ξεκινώ λέγοντας πως εύχομαι αυτό το πρόγραμμα κάποια στιγμή να είναι άχρηστο, για την κοινωνία, την οικονομία, τις εταιρείες και του νέους.

Εύχομαι να έχουμε προχωρήσει σε όλες αυτές τις τομές που πολυεπίπεδα χρειάζεται το εκπαιδευτικό μας σύστημα, να έχουμε γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και αγοράς εργασίας, να έχουμε ανανεώσει την πλειοψηφία των ακαδημαϊκών προγραμμάτων σπουδών ώστε να είναι σχετικά με τα ζητούμενα της αγοράς, να έχουμε δώσει έμφαση στην ανάπτυξη, ενεργοποίηση και αντιστοίχιση των ήπιων δεξιοτήτων των νέων μας, στοχέυοντας να τους κάνουμε πρώτα σπουδαίους ανθρώπους και κατόπιν καλούς επαγγελματίες και αφού όλα αυτά έχουν επιτευχθεί, εμείς να αποσυρθούμε νιώθοντας περήφανοι και ευτυχείς που βάλαμε ένα λιθαράκι στη δημιουργία υπαρκτών ευκαιριών και οράματος για τη νέα γενιά της χώρας μας.

Μέχρι να γίνει αυτό, θα είμαστε εδώ και θα προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να δημιουργούμε ευκαιρίες και χαμόγελα για τα παιδιά μας. Παράλληλα όμως δεν σου κρύβω πως υπάρχει ένας υπαρκτός κίνδυνος που μας έχει ήδη χτυπήσει την πόρτα αρκετές φορές αλλά έχουμε καταφέρει να αποφύγουμε. Ονομάζεται οικονομική βιωσιμότητα. Χρήματα.

Το ReGeneration θυμίζω πως αποτελεί μια μη-κερδοσκοπική πρωτοβουλία και μέχρι σήμερα μετράει 2.000 προσλήψεις νέων πτυχιούχων σε 800 εταιρείες σε όλη την Ελλάδα, έχοντας προσφέρει περισσότερες από 500.000 ώρες εκπαίδευσης στις πιο περιζήτητες τεχνολογίες παγκοσμίως, με ένα αποτύπωμα σχεδόν 15.000.000 ευρώ σε μισθούς που έχουν δοθεί από προσλήψεις μέσω του προγράμματος. Όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί αν δεν υπήρχαν συγκεκριμένοι χρηματοδότες και μεγάλες corporate συνεργασίες, οι οποίες βοηθούν στην βιωσιμότητα και υλοποίηση όλων αυτών.

Μόνος τρόπος για να μείνουμε ζωντανοί και να πολλαπλασιάσουμε το κοινωνικό μας αποτύπωμα είναι η στήριξη από ιδρύματα, μεγάλους οργανισμούς και γιατί όχι και το κράτος. Δε μπορώ να φανταστώ πως μια πρωτοβουλία με αποδεδειγμένη δράση, με αποδεδειγμένο κοινωνικό αποτύπωμα, συμβάλλοντας στην προώθηση 3 SDG’s των Ηνωμένων Εθνών και καλύπτοντας 2 από τα σημαντικότερα ζητήματα της χώρας που αφορά την καταπολέμηση της νεανικής ανεργίας (35%) και την κατάρτιση των νέων με ήπιες και ψηφιακές δεξιότητες (2οι και 4οι από το τέλος στην ΕΕ, σύμφωνα με τους δείκτες ESI & DESI), δεν δημιουργεί το αντίστοιχο ενδιαφέρον προκειμένου να υπέρ-πολλαπλασιάσει τους ωφελούμενους, τις ώρες εκπαίδευσης, τις προσλήψεις και άρα το παραγόμενο κοινωνικό αποτύπωμα, προς όφελος τόσο του οικοσυστήματος της νέας γενιάς όσο και αυτού των εταιρειών που βάσει ερευνών 8 στις 10 δυσκολεύονται στην ανεύρεση ταλέντων. Τροφή για σκέψη.

Startupper: Ο covid19 πήγε τα σχέδια πίσω; Υπάρχουν ολιγωρίες ή θεωρείς πως online μπορείς να κάνεις εξίσου καλά τη δουλειά; Πιστεύεις πως μετατοπιζόμαστε σε μια άλλη εργασιακή καθημερινότητα και όσοι έχουν το digital στη φαρέτρα τους θα φτάσουν από τους πρώτους στον προορισμό;

Κωνσταντίνος Κίντζιος: Η πανδημία τέσταρε τις δυνάμεις, τις αντοχές και την προσαρμοστικότητά μας με τον πιο απότομο τρόπο. Είμαστε πέραν του δέοντος περήφανοι για το γεγονός πως δεν ακυρώσουμε και δεν αναβάλαμε καμία από τις προγραμματισμένες δράσεις μας, προσφέροντας περισσότερες από 300.000 (!) ώρες εκπαίδευσης σε χιλιάδες νέους της χώρας μας και τοποθετώντας σχεδόν 600 νέους σε 350 εταιρείες σε όλη την Ελλάδα, παρουσιάζοντας εν μέσω πανδημίας και 2 lockdowns, αύξηση προσλήψεων 18%!

Όλα αυτά τα λέω γιατί αν υπάρχει σχέδιο, πίστη και άρρηκτη εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών μιας ομάδας, τότε η πρόκληση μετατοπίζεται από το «πως θα τα καταφέρουμε από το σπίτι» στο «πως θα τα καταφέρουμε ακόμα καλύτερα κι από πριν».

Προφανώς η πανδημία επιτάχυνε πολλές διαδικασίες και έκανε disrupt τον ρυθμό του ψηφιακού μετασχηματισμού κράτους, κοινωνίας και εταιρειών, παράλληλα όμως μας αποξένωσε και μας απομόνωσε. Προϊόντος του χρόνου και όσο ο εμβολιασμός προχωράει με γοργούς ρυθμούς πιστεύω πως μέρος της παλιάς κανονικότητας θα επανέλθει και θα έρθει να παντρευτεί με τις νέες νόρμες που εισήγαγε η πανδημία, δημιουργώντας ένα υβριδικό μοντέλο εργασίας όπου το digital θα επικρατεί χωρίς όμως να αφαιρεί την πολυπόθητη και θαυματουργή ανθρώπινη επαφή που τόσο έχουμε ανάγκη, ως όντα που αρεσκόμεθα στην επικοινωνία και στην σύνδεση με άλλους ανθρώπους γύρω μας.

Startupper: Ακούω συνέχεια να γίνεται λόγος για το χάσμα μεταξύ νέου πτυχιούχου και αγοράς εργασίας. Μίλησε μου γι’ αυτό. Υπάρχει τελικά;

Κωνσταντίνος Κίντζιος: Προτελευταίοι στην ΕΕ στην ανάπτυξη, ενεργοποίηση και αντιστοίχιση δεξιοτήτων. Άρα μιλάμε για χάσμα μεγάλο και υπαρκτό. Ένα χάσμα που προφανώς δεν δημιουργήθηκε εν μια νυκτί. Ωστόσο κανείς δεν ασχολήθηκε ποτέ με μέθοδο και συνέπεια ώστε να το γεφυρώσει ή να αναστείλει το βάθος του. Όσο τα παιδιά μας μεγαλώνουν σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν «παντρεύει» την γνώση και τη μάθηση με τις ανάγκες και τις διαρκώς μεταβαλλόμενες τάσεις της αγοράς εργασίας, τόσο αυτό το ρήγμα θα βαθαίνει.

Είναι επιβεβλημένο να υπάρξουν δράσεις προκειμένου η επαγγελματική αποκατάσταση να είναι πυλώνας στόχευσης σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και άρα να υπάρχουν συγκεκριμένα μαθήματα/σεμινάρια/ομιλίες που να εισάγουν ομαλά και από μικρή ηλικία την εν λόγω έννοια, επενδύοντας στην ενεργοποίηση των ήπιων δεξιοτήτων του κάθε παιδιού και στην συνέχεια την αντιστοίχισή τους με κλάδους και επαγγέλματα.

Στο ReGeneration κάνουμε ακριβώς αυτό, προσπαθώντας να καλύψουμε τον «χαμένο» χρόνο των νέων μας, επαναπροσανατολίζοντάς τους με πυξίδα τις δεξιότητες και τα όνειρά τους.

Startupper: Αν σου δινόταν η ευκαιρία να πραγματοποιηθεί μια και μόνη σου ευχή, ποια θα ήταν αυτή;

Κωνσταντίνος Κίντζιος: Μέχρι να κλείσω τα μάτια μου, να μπορώ να είμαι χρήσιμος για τους ανθρώπους γύρω μου.

Startupper: Τι σε ξενερώνει σε μια συνεργασία;

Κωνσταντίνος Κίντζιος: Θα μπορούσα να σου πω πολλά και συνηθισμένα. Θα επιλέξω να σου πω «το να θεωρεί κάποιος πως ο δικός του χρόνος είναι πιο σημαντικός από τον δικό σου.» Junior ή Senior, εργάτης ή γενικός διευθυντής, όλοι είμαστε ίσοι και διαφορετικοί.

Πρώτα όμως ίσοι. Έχουμε πολλές φορές μια τάση να ξεχνάμε από πού ξεκινήσαμε και να αδιαφορούμε για τα συναισθήματα που μπορεί να προκαλούμε στους γύρω μας με τη συμπεριφορά μας. Άραγε όταν πριν κάποια χρόνια μας τα προκαλούσαν κάποιοι ανώτεροι, τι άποψη είχαμε γι αυτούς; Εν τέλει το ίδιο θέλουμε να λένε και οι νεότεροι για εμάς ή μήπως ήρθε η ώρα η αλλαγή να γίνει εκ των έσω και να μην περιμένουμε ένα θαύμα να αλλάξει τα πάντα στις σχέσεις γύρω μας;

Συγγνώμη για την φλυαρία, 2 λέξεις ερώτηση μου έκανες…βιβλίο θα γράψω. Να θυμηθώ να γράψω στα μείον μου τη λέξη αμετροέπεια (γέλια).

Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι οι λέξεις «μέτρο» και «όριο» είναι πολύ σημαντικές για να μπορείς επιτυχώς να ισορροπείς ανάμεσα σε υγιή ζωή και εργασιακή ικανοποίηση. Δεν το τηρώ, οπότε και πάλι δεν είμαι αυτός που θα δώσει συμβουλές.

Θα σου πω όμως πως νιώθω πολύ περήφανος που οι θυσίες μου, τα ξενύχτια μου και όλες οι παράπλευρες απώλειες δεν ήταν αποτέλεσμα ορέξεων κάποιου ανώτερου, αλλά η προσωπική μου επιθυμία να πατήσω γκάζι σε κάτι που πιστεύω όσο τίποτα, σε κάτι που επηρεάζει θετικά τη ζωή νεών ανθρώπων, σε κάτι που δημιουργεί μέλλον στη χώρα μου.

Startupper: Δώσε μου 3 χαρακτηριστικά επίθετα ως προσωπικότητα και 3 ως επαγγελματίας/συνεργάτης

Κωνσταντίνος Κίντζιος: Συνηθίζω να λέω πως ως επαγγελματίας είμαι η απόληξη του Κωνσταντίνου εκτός εργασίας, οπότε τα καλά και τα κακά μου τα κουβαλάω στον απόλυτο βαθμό όπου και να βρίσκομαι.

Ευαίσθητος, εξωστρεφής, αξιόπιστος, ανυπόμονος, αναβλητικός OCD-freak (δεν μπλέκεις!)

Startupper: Σε ποια εποχή θα ήθελες να ζεις; Θα ήσουν άντρας ή γυναίκα;

Κωνσταντίνος Κίντζιος: Επειδή δε μπορώ εύκολα να διαλέξω και επειδή στη μηχανή του χρόνου που έχεις, μπορεί να έχουν κλείσει οι θέσεις για συγκεκριμένες εποχές, σου αναφέρω 5 που σίγουρα θέλω, οπότε κλείσε μια θέση, όπου έχεις κενό.

Αναγέννηση: Γαλλική επανάσταση.

Μεσαίωνας: Βυζάντιο στα χρόνια της ακμής και συγκεκριμένα την περίοδο της δημιουργίας της Αγίας Σοφίας.

70’s/80’s: Θα ήμουν άντρας για να μπορώ να θαυμάζω την ομορφιά της γυναικείας ύπαρξης. Την αληθινή ομορφιά όμως. Αυτή που βρίσκεται πέρα από τα καλούπια, τις αναλογίες, τα γραμμάρια, τα κιλά, το χρώμα, τις ταμπέλες, τις τάσεις της μόδας, τα εξώφυλλα των περιοδικών και τα πρότυπα του Instagram 🙂

Startupper: Που θα έβλεπες τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από σήμερα λαμβάνοντας υπόψη πως δε ξέρουμε τι μας ξημερώνει; Πως το οραματίζεσαι;

Κωνσταντίνος Κίντζιος: Είτε μετά από 1, 10 ή 20 χρόνια, θα ήθελα να συναναστρέφομαι με όσο περισσότερο κόσμο μπορώ και με έναν μαγικό τρόπο να μπορώ να του δημιουργώ όμορφα συναισθήματα, χαμόγελα και θετικές καταγραφές στον «σκληρό» του «δίσκο». Με μία λέξη, αποτύπωμα Αφροδίτη μου, θετικό αποτύπωμα. Αυτό μένει στο τέλος.