Στο πανεπιστήμιο, όταν ήμουν πριν αρκετά χρόνια, ένας παλιός δημοσιογράφος και διευθυντής εφημερίδας, γαλλομαθής δε, μας έλεγε διαρκώς κατά τη διάρκεια του μαθήματος ότι «Le public est tou Jours Ignorant».
Στα ελληνικά και σε μία λίγο ελεύθερη μετάφραση, αυτό που έλεγε ήταν ότι «το κοινό είναι αδαές». Δηλαδή δεν γνωρίζει τίποτα ή για την ακρίβεια δεν οφείλει να γνωρίζει, κάτι που σημαίνει ότι οι δημοσιογράφοι θα πρέπει σε ένα άρθρο μας να λαμβάνουμε υπόψη αυτή την παράμετρο και να εξηγούμαι στον αναγνώστη μας τα πάντα. Για να μιλήσω για μένα και όχι για τους συναδέλφους, είναι κάτι που προσπαθώ να κάνω. Δεν βγαίνει πάντα, αλλά το προσπαθώ.
Όμως, αυτή είναι μία αρχή που θα πρέπει να λάβουν υπόψιν τους και όσες εταιρείες Startup σκοπεύουν να «κυνηγήσουν» επενδυτές. Αν εσείς έχετε μία εξαιρετική ιδέα που βασίζεται στην νέα και καινοτομία XYZ τεχνολογία, δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος που τον προσεγγίζετε και του ζητάτε, μάλιστα, να συμφωνήσει καταρχήν να επενδύσει στην ιδέα σας, οφείλει να γνωρίζει την τεχνολογία αυτή, η οποία ενδεχομένως να μην έχει εμφανιστεί παρά πριν από 1 χρόνο. Όπως και δεν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιείτε μία σειρά από φράσεις του Jargon του Startup Οικοσυστήματος για να δείξετε ότι είστε «in». Αν και κάποιος φίλος υποστηρίζει ότι είναι ωραία μέθοδος για να προσεγγίσεις γυναίκα σε μπαρ. Ίσως στο Σαν Φρανσίσκο, στον υπόλοιπο κόσμο μου μοιάζει απίθανο. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
Ας επιστρέψουμε στα δικά μας. Θα μου πει κάποιος ότι δεν γίνεται όταν έχεις 5 λεπτά να κάνεις μία παρουσίαση, να πρέπει να εξηγήσεις και μία τεχνολογία ή μία νέα προσέγγιση. Έχει βάση αυτό μεν, αλλά εδώ είναι και η «μαγκιά» -επιτρέψτε μου αυτή τη λέξη- του παρουσιαστή ή του Startupper. Να εξηγήσει μέσα σε 5 λεπτά τι κάνει με απλό και κατανοητό τρόπο. Τόσο απλό ώστε να μπορεί να τον καταλάβει ακόμη και η …μάνα του.
Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν πολλοί επίδοξοι Startuppers αλλά και επιχειρηματίες είναι να ρίχνουν την ευθύνη στους ακροατές του όταν δεν πάει καλά μία παρουσίαση. Συγγνώμη παιδιά, αλλά δεν φταίει το κοινό, εσείς φταίτε. Ατάκες του τύπου «δεν με καταλαβαίνουν» και «δεν μπορούν να κατανοήσουν το όραμα μας» είναι συνταγές αποτυχίας. Γιατί αν δεν μπορεί να σε καταλάβει ένας επενδυτής, ο οποίος ενδεχομένως να έχει δει και μερικές χιλιάδες επιχειρηματικές ιδέες, τότε πως θα σε καταλάβει ο άνθρωπος στον οποίο θα θες να πουλήσεις το προϊόν ή την υπηρεσία σου;
Βέβαια, αν καταλάβεις ότι ο απέναντι σου ή το κοινό σου (σ.σ. τα ίδια ισχύουν και για μία παρουσίαση μπροστά σε κοινό) έχουν γνώση και καλή του αντικειμένου σου, τότε προχώρα πιο γρήγορα και πήγαινε σε μεγαλύτερο βάθος τη συζήτηση και την παρουσίαση. Αλλά αν δεις ότι δεν μπορούν να σε καταλάβουν τότε προσπάθησε να προλάβεις τα χασμουρητά και το texting. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από μία παρουσίαση που ο παρουσιαστής δεν γίνεται κατανοητός…
Αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι, ενδεχομένως να υπάρχει: μία βαρετή παρουσίαση που στέλνει όσους βρίσκονται από κάτω για ύπνο! Να κάνεις μία παρουσίαση ενδιαφέρουσα είναι εξαιρετικά δύσκολο και σημειωτέον ότι κόλπα που θυμίζουν θέατρο και show του Broadway, όπως το να πέφτεις στο πάτωμα και να αρχίζεις τα push–ups, δεν ξέρω για πολλούς από εσάς αλλά εμένα προσωπικά με …χαλάνε. Σίγουρα δείχνουν ότι έχεις θέληση για να πετύχεις, αλλά από την άλλη, εγώ δύσκολα θα εμπιστευόμουν κάποιον επιχειρηματία που αρχίζει τους θεατρινισμούς για να εντυπωσιάσει το κοινό του. Ίσως να μην είναι, βέβαια, και αρκετά …”αμερικανάκι”. Και στη Silicon Valley, πόσα push-ups θα κάνεις να καθορίζουν και πόσες εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια θα σηκώσεις στο seed funding σου.
