Kλιματική μοντελοποίηση δείχνει αύξηση της δραστηριότητας των τυφώνων
Σύμφωνα με ιστορικά αρχεία που χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1850, οι τυφώνες στον Βόρειο Ατλαντικό έχουν γίνει πιο συχνοί τα τελευταία 150 χρόνια. Ωστόσο, αμερικανοί επιστήμονες αναρωτιούνται εάν αυτή η ανοδική τάση αντανακλά την πραγματικότητα ή απλώς είναι αποτέλεσμα της λανθασμένης τήρησης αρχείων.
Η αύξηση της συχνότητας και της έντασης των ακραίων καιρικών φαινομένων απασχολούν τους επιστήμονες οι οποίοι στρέφονται τώρα προς το παρελθόν για να προβλέψουν το μέλλον. Ωστόσο αναρωτιούνται: Εάν οι επιστήμονες που ασχολούνταν με τα σφοδρά καιρικά φαινόμενα τον 19ο αιώνα είχαν πρόσβαση στην τεχνολογία του 21ου αιώνα, θα είχαν καταγράψει περισσότερα από όσα έχουν ήδη καταγράψει;
Μια νέα μελέτη του MIT που δημοσιεύθηκε σήμερα στο Nature Communications χρησιμοποίησε μοντελοποίηση του κλίματος, αντί για αρχεία καταγραφής καταιγίδων προκειμένου να επανασυστήσει την ιστορία των τυφώνων και των τροπικών κυκλώνων σε όλο τον κόσμο. Η μελέτη διαπιστώνει ότι οι τυφώνες του Βόρειου Ατλαντικού έχουν πράγματι αυξηθεί σε συχνότητα τα τελευταία 150 χρόνια, συμφωνώντας με τα ιστορικά αρχεία. Γενικά οι τυφώνες και ειδικότερα οι μεγάλοι τυφώνες είναι πιο συχνοί σήμερα από ό,τι στο παρελθόν με περισσότερες καταστροφικές δυνατότητες.
Ενώ όμως ο Βόρειος Ατλαντικός έχει δει μια συνολική αύξηση στη συχνότητα και την ένταση των ακραίων καιρικών φαινομένων, η ίδια τάση δεν παρατηρήθηκε στον υπόλοιπο κόσμο. Η μελέτη διαπίστωσε ότι η συχνότητα των τροπικών κυκλώνων παγκοσμίως δεν έχει αλλάξει σημαντικά τα τελευταία 150 χρόνια. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι κάτι συνέβη στον Βόρειο Ατλαντικό που είναι διαφορετικό από τον υπόλοιπο κόσμο. Πιθανώς αυτή η αύξηση των τυφώνων να προκλήθηκε από την υπερθέρμανση του πλανήτη, η οποία δεν είναι απαραιτήτως ομοιόμορφη παγκοσμίως
Η πιο ολοκληρωμένη καταγραφή των τροπικών κυκλώνων συγκεντρώνεται σε μια βάση δεδομένων που είναι γνωστή ως International Best Track Archive for Climate Stewardship (IBTrACS). Αυτό το ιστορικό αρχείο περιλαμβάνει σύγχρονες μετρήσεις από δορυφόρους και αεροσκάφη που χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1940. Τα παλαιότερα αρχεία της βάσης δεδομένων βασίζονται σε αναφορές από πλοία και νησιά που έτυχε να βρίσκονται σε τροχιά καταιγίδας. Αυτά τα προηγούμενα αρχεία χρονολογούνται από το 1851 και συνολικά η βάση δεδομένων δείχνει μια αύξηση στη δραστηριότητα των καταιγίδων στον Βόρειο Ατλαντικό τα τελευταία 150 χρόνια.
Πρόσφατα, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια στατιστική προσέγγιση για να εντοπίσουν καταιγίδες που μπορεί να μην περιλαμβάνονται στο ιστορικό αρχείο. Για να το κάνουν αυτό, συμβουλεύτηκαν όλες τις ψηφιακά ανακατασκευασμένες ναυτιλιακές διαδρομές στον Ατλαντικό τα τελευταία 150 χρόνια και χαρτογράφησαν αυτές τις διαδρομές σε σύγχρονες διαδρομές τυφώνων. Στη συνέχεια υπολόγισαν την πιθανότητα ένα πλοίο να συναντήσει ή όχι έναν τυφώνα. Από την ανάλυση διαπιστώθηκε ότι ένας σημαντικός αριθμός πρώιμων καταιγίδων πιθανότατα χάθηκε στα ιστορικά αρχεία. Υπολογίζοντας αυτές τις χαμένες καταιγίδες, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπήρχε πιθανότητα η δραστηριότητα των καταιγίδων να μην είχε αλλάξει τα τελευταία 150 χρόνια, λαμβάνοντας υπόψη τους ότι τα μονοπάτια των τυφώνων τον 19ο αιώνα μπορεί να φαίνονται διαφορετικά από τα σημερινά. Επιπλέον, οι επιστήμονες μπορεί να έχουν χάσει βασικές ναυτιλιακές διαδρομές στην ανάλυσή τους, καθώς οι παλαιότερες διαδρομές δεν έχουν ψηφιοποιηθεί ακόμη.
Για τις ανάγκες της μελέτης οι ερευνητές ενσωμάτωσαν ένα μοντέλο τυφώνα σε μια «επανάλυση» του κλίματος – έναν τύπο κλιματικού μοντέλου που συνδυάζει παρατηρήσεις από το παρελθόν με προσομοιώσεις κλίματος για να δημιουργήσει ακριβείς ανακατασκευές των προηγούμενων καιρικών προτύπων και των κλιματικών συνθηκών. Χρησιμοποίησαν ένα συγκεκριμένο υποσύνολο κλιματικών αναλύσεων που αντιπροσωπεύουν μόνο παρατηρήσεις που συλλέγονται από την επιφάνεια της θάλασσας— για παράδειγμα από πλοία, τα οποία έχουν καταγράψει με συνέπεια τις καιρικές συνθήκες και τις θερμοκρασίες της επιφάνειας της θάλασσας από τη δεκαετία του 1850, σε αντίθεση με τους δορυφόρους, οι οποίοι άρχισαν τη συστηματική παρακολούθηση μόλις τη δεκαετία του 1970. Οι επιστήμονες “έτρεξαν” αυτό το μοντέλο τυφώνα σε τρεις διαφορετικές κλιματικές αναλύσεις, προσομοιώνοντας τροπικούς κυκλώνες σε όλο τον κόσμο τα τελευταία 150 χρόνια και παρατήρησαν «αδιαμφισβήτητες αυξήσεις» στη δραστηριότητα των τυφώνων του Βόρειου Ατλαντικού και στις τρεις κλίμακες.
Μέσα σε αυτή τη συνολική αύξηση της δραστηριότητας των τυφώνων, παρατηρήθηκε επίσης μια περίοδος παύσης των φαινομένων κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1970 και του 80 όταν ο αριθμός των ετήσιων τυφώνων μειώθηκε. Η ερευνητική ομάδα προτείνει ως αιτία την αύξηση των αερίων θερμοκηπίου που πιθανότατα προκάλεσαν μια σειρά κλιματικών επιπτώσεων (ψύξη) στον Βόρειο Ατλαντικό, καταστέλλοντας προσωρινά τον σχηματισμό τυφώνων.
Αυτό που προκύπτει ως βασικό συμπέρασμα από τη μελέτη είναι πώς η υπερθέρμανση του πλανήτη μπορεί να επηρεάσει σίγουρα τους μελλοντικούς τυφώνες του Βόρειου Ατλαντικού. Η επίδρασή της σε άλλες περιοχές του πλανήτη βρίσκεται υπό διερεύνηση.
Πηγή: ΜΙΤ
