Ο οργανισμός Oxfam δημοσίευσε μια έκθεση – λίστα χωρών στις οποίες οι μεγάλες επιχειρήσεις πληρώνουν μικρούς φόρους.
Εστιάζει στα διάφορα φορολογικά και λογιστικά σχήματα που προσφέρονται στις μεγάλες επιχειρήσεις και τις πολυεθνικές τα οποία περιλαμβάνουν πολύ χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές ή κίνητρα και εναλλακτικές για χαμηλούς φόρους.
Ενώ στη λίστα υπάρχουν οι γνωστοί φορολογικοί παράδεισοι της Βρετανικής κοινοπολιτείας, στη πρώτη θέση είναι η Βερμούδα και στη δεύτερη τα νησιά Cayman, εντύπωση κάνει το γεγονός ότι υπάρχουν πέντε Ευρωπαϊκές χώρες: Ολλανδία, Ελβετία, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο και Κύπρος. Μερικές εξ’ αυτών χώρες είναι γνωστές για τις πολλές φορολογικές εναλλακτικές που προσφέρουν στις μεγάλες επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα το Λουξεμβούργο και η Ιρλανδία με πιο πρόσφατο παράδειγμα την τεράστια φοροαποφυγή της Apple και το επίσης τεράστιο πρόστιμο που της επιβλήθηκε από την Ε.Ε.
Στις Ευρωπαϊκές αυτές χώρες αν και υπάρχουν λογικά και σχετικά υψηλοί φορολογικοί συντελεστές ωστόσο υπάρχουν διάφορα σχήματα φοροαπαλλαγών τα οποία χαμηλώνουν σημαντικά τον τελικό φόρο που πληρώνουν οι μεγάλες επιχειρήσεις.
Ο Oxfam επίσης αναφέρει ότι ο μέσος φορολογικός συντελεστής σε όλο τον κόσμο έχει πέσει στο 23,6% σήμερα απο 27,5% το 2006, ενώ στα τελευταία 30 χρόνια τα καθαρά κέρδη των μεγάλων εταιρειών έχουν τριπλασιαστεί, από περίπου 2 τρισ. δολ. το 1980 σε 7,2 τρισ. το 2013. Ενώ τα καθαρά κέρδη αυξάνουν, η φορολογία μειώνεται σημειώνεται στην έρευνα καθώς επίσης το 90% των μεγαλύτερων επιχειρήσεων σε όλο τον κόσμο είχε / έχει παρουσία σε έναν φορολογικό παράδεισο.
Όπως επίσης σημειώνεται οι αντίστοιχες λίστες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των G20 δεν είναι αντιπροσωπευτικές μια και τα κριτήρια προσαρμόζονται στα εκάστοτε δεδομένα και δεν είναι αντικειμενικά. Για παράδειγμα η Ευρωπαϊκή Ένωση εξετάζει χώρες εκτός ένωσης ενώ η G20 αφήνει εκτός τις φορολογικές ελαφρύνσεις που δίνουν τα κράτη και εστιάζει μόνο στη διαφάνεια των στοιχείων.
Αν οι μεγάλες εταιρείες πληρώνουν τον φόρο που του αναλογεί πραγματικά, τα κράτη θα έχουν σαφώς μεγαλύτερα έσοδα για δημόσια έργα και κοινωνικές πολιτικές και θα εξομαλυνθεί το αίσθημα της ανισότητας στην παγκόσμια κατανομή του πλούτου που υπάρχει σήμερα. Όπως έχει αναφερθεί σε παλιότερη έρευνα του Oxfam, 62 άνθρωποι είναι τόσο πλούσιοι όσο 3,6 δισ. φτωχοί σε όλο τον κόσμο.
