Η ΑΙ δεν μπορεί να είναι εφευρέτης
Παρ 'όλα αυτά, οι ίδιες οι εφευρέσεις που σχετίζονται με την τεχνητή νοημοσύνη μπορούν να κατοχυρωθούν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.
Η τεχνητή νοημοσύνη (AI) δεν μπορεί να καταχωρηθεί ως «εφευρέτης» και να αποκτήσει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως ορίζεται στην σχετική απόφαση του Federal Circuit στην υπόθεση Thaler v. Vidal. Η απόφαση αυτή ευθυγραμμίζεται με την τρέχουσα ερμηνεία του νόμου περί διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας των ΗΠΑ, ο οποίος απαιτεί ο εφευρέτης να είναι φυσικό πρόσωπο. Το Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας και Εμπορικών Σημάτων των ΗΠΑ (USPTO) έχει εκδώσει οδηγίες που δηλώνουν ότι ενώ η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη εφευρέσεων, μόνο οι άνθρωποι μπορούν να ονομαστούν ως εφευρέτες στα διπλώματα ευρεσιτεχνίας των ΗΠΑ.
Η υπόθεση Thaler v. Ο Vidal αφορά τον Stephen Thaler, ο οποίος προσπάθησε να καταθέσει αιτήσεις διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας σε ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που ονομάζεται DABUS (Device for the Autonomous Bootstrapping of Unified Sentience) που πιστώνεται ως εφευρέτης. Το USPTO απέρριψε αυτές τις αιτήσεις και το Federal Circuit επικύρωσε αυτήν την απόφαση, επιβεβαιώνοντας ότι σύμφωνα με τη νομοθεσία των ΗΠΑ, η AI δεν μπορεί να είναι εφευρέτης.
Παρ ‘όλα αυτά, οι ίδιες οι εφευρέσεις που σχετίζονται με την τεχνητή νοημοσύνη μπορούν να κατοχυρωθούν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας σύμφωνα με τη νομοθεσία περί διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας των ΗΠΑ, υπό την προϋπόθεση ότι πληρούν τα τυπικά κριτήρια για διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Το USPTO έχει μακρά ιστορία χορήγησης διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας για εφευρέσεις που βασίζονται στην τεχνητή νοημοσύνη, εφόσον οι εφαρμογές αποδίδονται σε ανθρώπινους εφευρέτες.
Η πρόσφατη ανακοίνωση του USPTO διευκρινίζει ότι τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας μπορούν να καλύψουν εφευρέσεις που υποστηρίζονται από τεχνητή νοημοσύνη όταν ένα φυσικό πρόσωπο έχει «σημαντική συμβολή» στην εφεύρεση. Οι παρούσες κατευθυντήριες γραμμές τονίζουν τη σημασία της ανθρώπινης εφευρετικότητας και των επενδύσεων σε εφευρέσεις υποβοηθούμενες από την τεχνητή νοημοσύνη, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι η καινοτομία δεν περιορίζεται άσκοπα.
Σε διεθνές επίπεδο, παρόμοιες αποφάσεις έχουν ληφθεί, με δικαστήρια στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε άλλες δικαιοδοσίες να αποφασίζουν επίσης ότι η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να κατονομαστεί ως εφευρέτης σε αιτήσεις διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας.
Σε κάθε περίπτωση είναι ξεκάθαρο ότι οι αποφάσεις αυτές αντικατοπτρίζουν μια ευρύτερη συναίνεση ότι οι υφιστάμενοι νόμοι περί διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας δεν μπορούν να χειριστούν εφευρέσεις που παράγονται από τεχνητή νοημοσύνη και ότι ενδέχεται να χρειαστούν νέες πολιτικές για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος.
