Μετά από ένα σύντομο «break» (σ.σ. πολύ μου αρέσουν αυτές οι αγγλικές ορολογίες) λόγω μεγάλου φόρου εργασίας, είπα να επανέλθω με ένα ακόμη σημείωμα για τα …κακώς κείμενα του ελληνικού startup οικοσυστήματος. Και αυτή τη φορά λέω να ασχοληθώ με το …«καλάμι» που έχουν κουβαλήσει αρκετοί startuppers. Χωρίς, μάλιστα, να μπορείς να καταλάβεις και το γιατί έχουν καβαλήσει αυτό το …«καλάμι».
Η Ελλάδα είναι, ως γνωστόν, η χώρα των υπερβολών. Και στο χώρο των startups έχουμε δει ουκ ολίγες υπερβολές. Η μεγαλύτερη υπερβολή ενδεχομένως που υπήρξε και συνεχίζει να υπάρχει – έστω και σε μικρότερο βαθμό – είναι ότι ένας διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός από νεαρά – στην πλειοψηφία τους – παιδιά εκτιμούσε και επιμένει να το συνεχίζει ότι το startup του είναι τόσο καλό που θα εξελιχθεί στο επόμενο Facebook και ο ίδιος θα είναι ο νέος Μαρκ Ζούκερμπεργκ.
Το γεγονός ότι η ιδέα του είναι τόσο κοινότυπη που αν είχε μπει στον κόπο να την ψάξει στο Διαδίκτυο θα έβρισκε δεκάδες παρεμφερείς προσπάθειες είναι κάτι που δεν έχει καμία σημασία μπροστά στο όραμα για την κατάκτηση του κόσμου. Σε περίπτωση, μάλιστα, που στο startup έχουν επενδυθεί και μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ είναι αρκετό για να καβαλήσει για τα καλά το …καλάμι ο εμπνευστής της συγκεκριμένης προσπάθειας. Αν έχει βγει και 2-3 φορές στην τηλεόραση, έχει μιλήσει και σε καμία από τις πολυάριθμες εκδηλώσεις για το οικοσύστημα (σ.σ. τα έγραφα σε προηγούμενο σημείωμα) και φυσικά, έχει και 4-5 χιλιάδες likes στη σελίδα της εταιρείας του στο Facebook ποιος τον πιάνει τον τύπο.
Το επόμενο Facebook θα είναι ελληνικό και θα είναι το δικό του. Και τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι δεν χρειάζεται να ακούει τις συμβουλές κανενός, γιατί τα ξέρει όλα και αυτός είναι ο άνθρωπος που θα αλλάξει τα δεδομένα σε παγκόσμιο επίπεδο στην αγορά που δραστηριοποιείται. Τα μέσα ενημέρωσης δεν χρειάζεται να επιδιώξουμε να τα προσεγγίσει γιατί αυτά πρέπει να έρθουν να τον βρουν. Όταν κληθεί να κάνει μία παρουσίαση σε πάνελ από επενδυτές, το γεγονός ότι τον απέρριψαν δεν οφείλεται στον ίδιο αλλά στους συμμετέχοντες του πάνελ που δεν μπορούν να καταλάβουν το όραμα του.
Όλα αυτά είμαι βέβαιος ότι αρκετοί από εσάς τα έχετε ήδη συναντήσει. Γενικώς, πιστεύω ότι οι Έλληνες είμαστε αρκετά καλοί στο να βγάζουμε ιδέες και να ξεπερνάμε εμπόδια με δημιουργικό τρόπο. Όμως, πολλές φορές ξεφεύγουμε και θεωρούμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου. Δεν είναι έτσι. Μάλιστα, για ένα ελληνικό startup είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνει διεθνή καρριέρα γιατί η αγορά μας είναι μικρή, οι επενδυτές πολύ λίγοι και επικεντρωμένοι σε μικρά projects με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν πολλές φορές τα κεφάλαια εκείνα που απαιτούνται για να κάνεις σοβαρή δουλειά στο εξωτερικό. Ουκ ολίγα startups έφυγαν εκτός Ελλάδας και κυριολεκτικά χτύπησαν σε «τοίχο» και χρειάστηκε να επιστρέψουν ή ακόμη και να κλείσουν. Και σε όλες τις περιπτώσεις, οι δημιουργοί του startup δεν είχαν «καβαλήσει» κανένα καλάμι.
Πού θέλω να καταλήξω; Ότι πριν γίνεις ο νέος Ζούκερμπεργκ, καλό θα ήταν να κατέβεις από το …καλάμι. Για να πετύχεις χρειάζεται κόπος και μία γερή δόση τύχης, όπως και ικανότητες. Και ενδεχομένως και υπομονή. Αλλά, κυρίως απαιτείται να είσαι προσγειωμένος και να καθίσεις να δουλέψεις και να επικοινωνείς με τους γύρω σου. Δεν είναι πάντα άσχετοι…
