Υστέρηση των ελληνικών σχολείων στην ψηφιακή κουλτούρα σε σχέση με την Ευρώπη
Η υστέρηση περιλαμβάνει επίσης τον ψηφιακό εξοπλισμό και τη σύνδεση στο Internet.
Συμφώνα με τη μελέτη που δημοσιεύει το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦΙΜ) σε συνεργασία με το ευρωπαϊκό δίκτυο EPICENTER, τα ελληνικά σχολεία παρουσιάζουν σημαντική υστέρηση στην τεχνολογική και ψηφιακή κουλτούρα.
Συγκεκριμένα, τα ελληνικά σχολεία έχουν μείνει πίσω σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο ως προς το επίπεδο του ψηφιακού τους εξοπλισμού, τη σύνδεσή τους στο διαδίκτυο και την ψηφιακή τους κουλτούρα, καθώς η χρήση των Τεχνολογιών Πληροφοριών και Επικοινωνιών και οι διαθέσιμες στους εκπαιδευτικούς ευκαιρίες ανάπτυξης σχετικών δεξιοτήτων είναι περιορισμένες.
Στη μελέτη που υπογράφει ο καθηγητής Σχολικής Εκπαίδευσης στο Τμήμα Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου Κώστας Δημόπουλος, υπογραμμίζονται τα εξής:
1. Στον Δείκτη της Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας (DESI) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 25η θέση ανάμεσα στις 27 χώρες της ΕΕ ξεπερνώντας μόνο τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, και χαρακτηρίζεται ως χώρα «ψηφιακός ουραγός».
2. Στον επιμέρους δείκτη των ψηφιακών δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού η Ελλάδα καταλαμβάνει την 22η θέση: Το 52% των Ελλήνων ηλικίας 16-74 ετών διαθέτει τουλάχιστον τις βασικές ψηφιακές δεξιότητες, ποσοστό πολύ κοντά στον μέσο όρο της ΕΕ (54%).
Ωστόσο, η κατάσταση βελτιώνεται εντυπωσιακά στην ηλικιακή ομάδα των νέων Ελλήνων (16-24 ετών), εκ των οποίων το 88% κατέχει τουλάχιστον τις βασικές ψηφιακές δεξιότητες, ποσοστό πολύ υψηλότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (71%).
3. Σύμφωνα με το πρόγραμμα PISA (2018), οι νέοι Έλληνες προσελκύονται σε σημαντικό βαθμό από την προοπτική να εργαστούν στο μέλλον ως επαγγελματίες στο πεδίο των Ψηφιακών Τεχνολογιών (4,3% έναντι 4,1% του μέσου όρου των χωρών του ΟΟΣΑ).
4. Η ψηφιακή εκπαιδευτική πολιτική στην Ελλάδα βασίζεται κυρίως σε δράσεις που απορρέουν από την υλοποίηση προγραμμάτων με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση τα οποία δεν αποκρυσταλλώνονται σε μόνιμες θεσμικές ρυθμίσεις ενταγμένες στο πλαίσιο της κανονικής λειτουργίας όλων των σχολικών μονάδων.
Για την αντιμετώπιση του προβλήματος στη μελέτη διατυπώνονται συγκεκριμένες μεταρρυθμιστικές προτάσεις:
1. Πολιτικής που εστιάζουν στις ψηφιακές υποδομές (εξοπλισμός, λογισμικό και σύνδεση στο διαδίκτυο),
2. Την ψηφιακή ετοιμότητα και παιδαγωγική κατάρτιση των εκπαιδευτικών στη χρήση των ΤΠΕ,
3. Την ενίσχυση των ψηφιακών δεξιοτήτων των μαθητών,
4.Την ενίσχυση της ψηφιακής κουλτούρας των σχολείων, και τη μείωση των ψηφιακών χασμάτων.
Διαβάστε όλη τη μελέτη εδώ.
