Η (αναγκαία) ανθρώπινη διάσταση του ΑΙ!

Του Γιάννη Διονάτου

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως ζούμε στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ), με τις εξελίξεις πέριξ αυτής -μέρα με την ημέρα- να καθορίζουν σε ολοένα και πιο σημαντικό βαθμό καίρια τμήματα της καθημερινής λειτουργίας επιχειρήσεων, οργανισμών και χρηστών.

Η αλήθεια είναι πως κάθε άλλο παρά ως Hype πρέπει να εκληφθεί η ΑΙ τεχνολογία, καθώς με βάση τα μέχρι σήμερα δεδομένα καταδεικνύεται πως ήδη πρόκειται για το Next Big Thing.

Μάλιστα, αναρίθμητες επιχειρήσεις -και εντός των συνόρων – έχουν προχωρήσει αισθητά από τις σκέψεις, τα σχέδια επί χάρτου και τους πάσης φύσεως πειραματισμούς, σε actual δράσεις, ενέργειες, υπηρεσίες και λύσεις, οι οποίες εδράζονται στην τεχνητή νοημοσύνη.

Παράλληλα, όπως διατείνονται στελέχη πολλών επιχειρήσεων, τα αποτελέσματα είναι -τουλάχιστον – ενθαρρυντικά, με το μέλλον να προδιαγράφεται ως άκρως εντυπωσιακό.
Πεδίον δόξης λαμπρόν, λοιπόν!

Υπό αυτό το πρίσμα, όμως, θα πρέπει να υπάρξει και ο ανάλογος βαθμός επαγρύπνησης και ευαισθησίας. Κι αυτό, καθώς εκείνο που τρομάζει όσους έχουν «βουτήξει» στα… βαθιά νερά του ΑΙ, είναι το γεγονός του (ατέλειωτου) εύρους του, αλλά και της έλλειψης ορίων, συνάμα.

Χαρακτηριστικές όσο και αποκαλυπτικές, εξάλλου, είναι και οι ιστορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας με αφορμή την ταραγμένη διακύμανση της σχέσης του διευθύνοντος συμβούλου του OpenAI, Sam Altman, με την εταιρεία, την αποπομπή του, την ολιγόωρη ένταξή του στις τάξεις της Microsoft και εν τέλει την επιστροφή του στην εταιρεία – δημιούργημά του, OpenAI.

Τότε, όπως άφησαν να υπονοηθεί ορισμένοι γνώστες του αντικειμένου, η αιτία της αποπομπής-φυγής του κ. Altman δεν ήταν άλλη από ένα project που είχε προχωρήσει και «τρόμαξε» όσους κλήθηκαν να το γνωρίσουν και αξιολογήσουν. Ο τρόμος τους οφειλόταν στις υπέρ το δέον δυνατότητες που αποκτούσε το «ΑΙ-Δημιούργημα», και προσομοίαζαν με εξαιρετικά ανώτερες ακόμη και του Ανθρώπου!

Γίνεται αντιληπτό, λοιπόν, πως ένα από τα αρχικά ζητούμενα σε σχέση με την τεχνητή νοημοσύνη είναι η θέσπιση κανόνων και ορίων λειτουργίας, στοιχείο που εκ πρώτης όψεως δείχνει ως μια δύσκολη, όσο και απαιτητική διαδικασία, ωστόσο έχουν έναν κοινό παράγοντα-κρυφό χαρτί: Τον Άνθρωπο!

Μην ξεχνάμε πως άνθρωποι αναπτύσσουν τις τεχνολογίες, άνθρωποι τις τροφοδοτούν με δεδομένα, ανθρώπινα είναι τα προβλήματα και οι προκλήσεις που καλούνται να επιλύσουν και εν τέλει άνθρωποι θα απολαύσουν τις ανάλογες εξελίξεις και βελτιώσεις που θα επέλθουν εκ της χρήσεώς της.

Το editorial του Γιάννη Διονάτου δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Startupper MAG #46