Αν υπάρχουν κάποιοι ευρωπαϊκοί λαοί που παραμένουν σχετικά «άγνωστοι» μεταξύ τους, σε αυτούς θα πρέπει να περιληφθούν Έλληνες και Εσθονοί. Αυτό ισχύει σε πολλά πεδία, ακόμη και στο οικονομικό, όπου το εισαγωγικό – εξαγωγικό εμπόριο μεταξύ των δύο χωρών είναι περιορισμένου μεγέθους. Για να καταλάβει ένας Έλληνας την νοοτροπία ενός Εσθονού, θα πρέπει να λάβει υπόψη ορισμένους καθοριστικούς παράγοντες, οι οποίοι διαμορφώνουν από την προσωπικότητά του μέχρι τις γενικότερες πολιτικές πεποιθήσεις του.
Σε μια χώρα όπου η αλιεία είναι μία από τις κυριότερες πηγές πλούτου, είναι φυσικό να συναντάς συχνά ερασιτέχνες ψαράδες.
Όπως για παράδειγμα το κυρίαρχο θρήσκευμα των Εσθονών, που είναι η μη πίστη σε κάποιον θεό (μόλις το 16%, που είναι και το μικρότερο ποσοστό στην Ε.Ε., πιστεύει στον Θεό) και ο λουθηρανισμός (ένα δόγμα που δίνει μεγαλύτερη έμφαση στη δυνατότητα του ανθρώπου να παρέμβει στη μοίρα του, σε αντίθεση με άλλα δόγματα ή ακόμη και τους καλβινιστές, που πιστεύουν περισσότερο στη θεία βούληση) ή τη γεωγραφική τους θέση.
Ο Ναπολέων είχε πει ότι δεν μπορεί να μιλήσει κάποιος για εξωτερική πολιτική αν δεν γνωρίζει τους χάρτες. Έτσι λοιπόν και στην περίπτωση της Εσθονίας το γεγονός ότι η χώρα αυτή, όπως και οι άλλες δύο βαλτικές δημοκρατίες Λετονία και Λιθουανία ή ακόμη και η Πολωνία, βρίσκονται ανάμεσα σε δύο παραδοσιακές μεγάλες δυνάμεις, τη Ρωσία και τη Γερμανία, δεν είναι κατ’ ανάγκην ό,τι πιο ασφαλές για την ειρήνη και την ομαλή γειτνίαση στη μακραίωνη ιστορία της περιοχής.
Το θρυλικό Sõprus είναι ο παλαιότερος κινηματογράφος της πόλης. Η πρόσοψη του κτηρίου, που χτίστηκε το 1955, αντανακλά τις αρχιτεκτονικές τάσεις της σοβιετικής περιόδου. Το Sõprus προβάλλει αποκλειστικά ταινίες τέχνης για σινεφίλ, ενώ οργανώνει θεματικές προβολές ποιοτικού κινηματογράφου
Θυμίζει περισσότερο αυτό που λένε οι Μεξικανοί «…Pobre México, tan lejos de Dios y tan cerca de los Estados Unidos», δηλαδή «Κακόμοιρο Μεξικό, τόσο μακριά από τον Θεό, τόσο κοντά στις Ηνωμένες Πολιτείες», καθώς η χώρα έχει κατακτηθεί (ή ακόμη και πωληθεί, όπως π.χ. από τους Δανούς στους Τεύτονες ιππότες) από Πολωνούς, Σουηδούς, Γερμανούς και Ρώσους.
Η Ημέρα της Ανεξαρτησίας
Η Πλατεία Ελευθερίας με το Μνημείο της Ανεξαρτησίας και τον ναό του Αγίου Ιωάννου.
Στις 24 Φεβρουαρίου 2018 οι Εσθονοί θα γιορτάσουν τα 100 χρόνια ανεξαρτησίας. Κάθε χρόνο την «Ημέρα Ανεξαρτησίας» διοργανώνονται παρελάσεις και συναυλίες, ενώ ο ουρανός του Ταλίν φωτίζεται από βεγγαλικά. Δύο εβδομάδες μετά τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας, στις 3 Μαρτίου 1918, οι Σοβιετικοί παρέδωσαν με τη Συνθήκη Μπρεστ – Λιτόφσκ τις βαλτικές χώρες στη Γερμανία, προκειμένου να αποσυρθούν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όμως, η ήττα των Γερμανών και η αποχώρησή τους από τις βαλτικές χώρες άνοιξαν τις επεκτατικές ορέξεις της Μόσχας. Έτσι οι Εσθονοί βρέθηκαν να πολεμούν εναντίον γερμανικών και φιλογερμανικών ταγμάτων (Λιβονιανών και Κουρονιανών της Baltische Landsehr, που συνέχισε ανεπισήμως τον πόλεμο των ηττημένων Γερμανών) και Σοβιετικών. Στον διετή πόλεμο της ανεξαρτησίας οι Εσθονοί νίκησαν αποκτώντας και de jure ανεξαρτησία. Αυτή θα διαρκούσε μόλις 20 χρόνια.
Η μοιρασιά Ρίμπεντροπ – Μολότοφ παραχώρησε τις βαλτικές χώρες στον Στάλιν. Έτσι οι τρεις αυτές χώρες, παρά τη σειρά συμφωνιών για σεβασμό της εθνικής τους κυριαρχίας, ενσωματώθηκαν το 1940 στην ΕΣΣΔ (3 Αυγούστου η Λιθουανία, 5 Αυγούστου η Λετονία και 6 Αυγούστου η Εσθονία, από την οποία η Ρωσία απέσπασε το 5% του εδάφους). Αμέσως μόνο από την Εσθονία εξορίστηκαν 60.000 πολίτες, ενώ το 1944-1955 εξορίστηκε πάνω από μισό εκατομμύριο κατοίκων της Βαλτικής, εκ των οποίων οι 124.000 Εσθονοί. Θα περνούσε έκτοτε μισός αιώνας, έως τις 20 Αυγούστου 1991, για να αποκτήσει εκ νέου την ανεξαρτησία της η Εσθονία.
Στο κέντρο της πόλης και στη συμβολή των οδών Viru και Aia είναι ζωγραφισμένος ο χάρτης του παλιού Ταλίν. Δεξιά και αριστερά του απεικονίζονται ένας άνδρας και μία γυναίκα με μεσαιωνικές ενδυμασίες
Ο διμέτωπος πόλεμος εναντίον Γερμανών και Σοβιετικών, οι φρούδες ελπίδες πολλών Εσθονών ότι οι ναζί θα τους ελευθέρωναν από τους Σοβιετικούς, η ένταξη ομάδων αξιωματικών και οπλιτών στις δυνάμεις των συμμάχων, αλλά και η προσχώρηση ακόμη περισσότερων Εσθονών στους ναζί (μεταξύ άλλων λόγων και για να κερδίσουν την εύνοια των Δυτικών, ώστε να διώξουν τους Σοβιετικούς από τη χώρα, όπως είχαν κάνει οι Ινδοί πολεμώντας στο πλευρό των Βρετανών για να πετύχουν ευκολότερα την ανεξαρτησία τους) δεν ήταν παρά μερικοί κρίκοι στη μακρά αλυσίδα των «γεωπολιτικών» περιπετειών μιας περιοχής η οποία επί αιώνες πιεζόταν από δύο μεγάλες δυνάμεις, Ρωσία και Γερμανία.
Την τελευταία πάντως την αισθάνονται οι Εσθονοί γλωσσικά, θρησκευτικά και πολιτισμικά πιο κοντά τους. Η πίεση αυτή των λαών της Βαλτικής από τους Ρώσους μεταφράζεται και σε διαχρονική ρωσοφοβία, που πήρε και τη μορφή αντισοβιετισμού.
Πηγή: Than Pan
