Οι Startup εκδηλώσεις συνήθως διαφέρουν αρκετά από τις παραδοσιακές επιχειρηματικές. Στις πρώτες θα συναντήσει κανείς ανθρώπους με χαλαρή διάθεση και casual ντύσιμο, να μιλάνε για tech θέματα με μια δόση χιούμορ. Στοιχεία δηλαδή που φωνάζουν νεανικότητα, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με το έντονα επίσημο ύφος που έχουν οι εκδηλώσεις μεγάλων οργανισμών. Εντάξει, κανείς δεν πρόκειται να αμφισβητήσει ότι η νεανικότητα είναι θετικό πράγμα και βασικό κομμάτι της Startup κουλτούρας. Οι νέοι άνθρωποι έχουν όρεξη για δουλειά, όνειρα, φρέσκες ιδέες και σκέφτονται out of the box, δηλαδή διαθέτουν τα βασικά συστατικά της καινοτομίας. Ωστόσο, καμία φορά πάνω στον ενθουσιασμό μας και ίσως πάνω στην ανάγκη μας για νέες ιδέες και πρόσωπα, ίσως ξεχνάμε μερικά πολύ βασικά πράγματα για τους νεαρούς επιχειρηματίες. Να σημειώσω εδώ ότι όταν μιλάμε σε νεαρούς επιχειρηματίες εννοούμε ανθρώπους κάτω των 30 και πολλές φορές λιγότερο των 25. Βέβαια, πρέπει να τονίσω ότι δεν είναι η ηλικία αυτή καθαυτή που θέλουμε να θίξουμε αλλά η απειρία.
Και για να πάμε στο ζουμί της υπόθεσης, μαθαίνουμε σε αυτήν εδώ τη στήλη ότι μερικοί νεαροί Startuppers, οι οποίοι έχουν μια κατά τα άλλα καλή ιδέα, βροντοφωνάζουν και περηφανεύονται δεξιά και αριστερά για τις προτάσεις χρηματοδότησης που απέρριψαν. Θέλουν smart money λένε και όχι οποιαδήποτε επένδυση. Άντε καλά ως εδώ, άλλωστε και οι περισσότεροι Startup experts λένε ότι οι επιχειρήσεις χρειάζονται και καθοδήγηση εκτός από χρήματα. Αλλά επίσης πληροφορούμαστε ότι αγανακτούν με όσους τους συμβούλεψαν να… ξανασκεφτούν μια επενδυτική πρόταση. Δηλώνουν περήφανα (με μία δόση αλαζονείας θα λέγαμε) ότι είχαν πάρα πολλές προτάσεις, έκαναν ουρά δηλαδή οι επενδυτές, αλλά εκείνοι είχαν τα κότσια(;) να τις απορρίψουν. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι πληροφορίες που φτάνουν στα αυτιά μας λένε ότι γενικότερα δεν διστάζουν να διακόψουν διαύλους επικοινωνίας με ανθρώπους που μπορούν να τους φανούν χρήσιμοι στην πορεία, την ώρα που βλέπουμε όλοι ξεκάθαρα ότι δεν έχουν τα χρήματα ούτε για μια social media καμπάνια της προκοπής!
Δεν θέλουμε να γίνουμε πάρα πολύ αυστηροί. Καταλαβαίνουμε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι Startups γεννιούνται από φοιτητές που πήγαν μια εργασία εξαμήνου ή τη διπλωματική τους ένα βήμα παραπέρα. Είναι λογικό δηλαδή να υπάρχει ένας παραπάνω ενθουσιασμός, ή μια αδυναμία διαχείρισης της προσοχής και ίσως καμιά φορά της δημοσιότητας που μπορεί να προκύψει από το πουθενά. Η επιχειρηματικότητα, όμως, δεν είναι παιχνίδι. Ένας founder έχει υποχρεώσεις απέναντι στους επενδυτές, στους πελάτες και στους συνεργάτες τους. Όλα αυτά προϋποθέτουν ότι έχει τα μυαλά πρωτίστως μέσα στο κεφάλι του. Φυσικά, υπάρχει το θέμα ότι αρκετοί founders ξεκινούν την επαγγελματική τους σταδιοδρομία κατευθείαν από τη θέση του CEO, με ό,τι προβλήματα συνεπάγεται αυτό για τη μετέπειτα πορεία της επιχείρησης.
Υπερβολικά φιλικές συνθήκες εργασίας
Εκτός από το κομμάτι της διοίκησης, δεν πρέπει να παραλείψουμε να πούμε και για το εργασιακό περιβάλλον. Εντάξει, το καταλαβαίνουμε ότι εκτός από συνεργάτες είναι κυρίως φίλοι. Μαζεύονται όλοι μαζί, μιλάει ο καθένας ανοιχτά, λένε τις ιδέες τους και έτσι υποτίθεται ότι προχωρούν. Τι γίνεται, όμως, όταν δεν τηρούνται βασικές εργασιακές συμβάσεις; Όταν δεν υφίστανται βασικά εργασιακά ωράρια; Αργίες; Και το χειρότερο, όταν «ξεχνάνε» να πληρώσουν; Ακούμε εμείς εδώ διάφορους founders να μας συστήνουν τους εξαιρετικούς προγραμματιστές που έχουν στο δυναμικό τους. Μας λένε για το πόσο έξυπνοι είναι, για το πόσο δημιουργικοί κ.λπ. Και α!… μας αποκαλύπτουν χαριτολογώντας ότι δεν τους έχουν πληρώσει σχεδόν ποτέ… Ας μην απορήσουν τότε όταν οι εξαιρετικοί αυτοί developers τους εγκαταλείψουν για να πάνε σε κάποια πολυεθνική.
Λέμε συνεχώς ότι 9 στις 10 Startups αποτυγχάνουν στα πρώτα χρόνια λειτουργίας τους. Πρέπει όμως να μιλάμε ανοιχτά για το τι φταίει, γιατί καλά τα όνειρα και οι νέες ιδέες, η επιχειρηματικότητα όμως απαιτεί σοβαρότητα, κάτι που πρέπει να λάβουν υπόψη τους και οι επενδυτές.
